Mutsuzluk bulaşır mı?
Merhaba sevgili kitap severler.
Bugün, yeni bir haftanın başlangıcında sizlerle #bahardayinegeliriz #barışbıçakçı kitabından bahsedeceğim.
Kısacık bir kitap ve bir sürü öykü okumaya hazır mısınız?
Kitapta her şeyden bir kuple var. Hayattan, vefadan, işsizlikten, lunaparklardan…
Çok yalın bir anlatım ama çok güçlü bir gözlemin eseri olduğu belli.
İki sarhoşun hikayesi ile başlıyor kitabımız. Biri son otobüsün kaçtığını bile bile otobüs bekliyor hâlâ.
Sadece öğle arası bir parkta buluşan bir çifte çeviriyoruz sayfalarımızı. Uzaktan uzağa izliyoruz onları.
Sonra bir çıngırak sesiyle bir berber dükkanına gidiyoruz. Kızıl saçlı ufak bir çocuk uzatıyor kapıdan kafasını. ‘Çok bekler miyim?” diye soruyor. (Hayat beklemekten ibaret, henüz bilmiyor)
Acemi bir şöförün alıştırma turlarına kulak veriyoruz sonradan. (Arabada acemilik yaşadığım en kötü şeydir, onu çok iyi anlıyorum.)
Sonra sokakta taş arayan bir çocukla kaldırımlara bakıyoruz. Küçük yuvarlak taşlar, saksıların dibine koymak için, 15-20 tane. Ama yok işte. Artık sokaklarda taş bulamıyor çocuklar.
İçinde bir şey uğuldayan bir gelinin mutfağına giriyoruz. Öfkeden -soğanları kavururken- gözlerinden yaş geliyor. Çok yorgun! (Hangimiz değiliz ki?)
Kitaba ismini veren öyküye geliyor sıra. Yüreğe dokunan bir öykü. İnsanlar neden mutsuzluktan kaçar? Onlara bulaşır mı zanneder? Oysa insanlar daima mutlu olsalar, mutluluğun bir önemi kalmaz. Yatalak bir hasta var ve onu ziyarete gelen tanıdıklar. ‘Hasta ben böyle değilim’ dercesine çırpınıyor, ziyaretçiler de ağlıyor onunla birlikte. Malum hasta ziyaretinin kısası makbul. Ziyaretçiler gidiyor. Hasta geride kalıyor.
“Baharda yine geliriz” diyorlar gidenler.
Belki pikniğe bile gideriz. (Gelirker mi gerçekten?)
Bir kahve eşliğinde usul usul okunası bir kitap. Okurken yanınızda kalem bulundurmayı unutmayın, zira altı çizilesi çok cümle var.
Baharda Yine Geliriz 
Barış Bıçakçı
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.