Yürümenin sanatsal felsefesi
Yürümekten pek de haz almayan biri olarak belki bu kitap yürümeye dair bakışımı değiştirir ve ben de yürümeyi daha çok severim diyordum.kitap şimdi bitti ve iyi ki okumuşum diyorum ve evet,yürümeye bakışım çok ama çok değişti.
Yazar yürümeye dair bakış açılarını yazar,şair veya tarihten ünlü bir kişiyle,o kişinin hayatıyla öyle güzel anlatıyor ki.Nietzsche’nin bu kadar doğa aşığı olduğunu ve ağrı krizlerini saatler süren doğa yürüyüşleriyle hafiflettiğini bilmezdim.Rousseau,Rimbaud,Gandi derken ismini ilk defa duyduğum şairlerle birlikte çeşit çeşit yürüyüş şekline,yazarların yürürkenki düşünüş hallerine şaşırarak şahit oldum.Yürüyüşü hareketli meditasyon olarak tanımlayacağımı da beklemezdim.Sanki bugüne kadar yanlış yürümüştüm yolları,dikkatsizdim sanki.Halbuki dediği gibi bir ayak diğerinin önüne atılır da öylece sürüp gider bu yürüyüş ritmi.Doğadan bahsedilen her sayfada sanki sayfalardan zihnime nehirler akıyor,ağaçlar şen şen sallanıyor,çiçekler burnumda açıyordu.Yazımın bundan sonrasında kaldığım yurtta geçen bir olayla bağdaştırarak kısaca anlatacağım o yüzden sadece meraklılar okuyabilir:
Bu kitabı okuma sürecinde yaşanan aslında küçük ama benim için etkisi,bizzat yaşadığımdan,büyük bir olay bu.Muhabbetim olmayan bir kız bir gün ağlama krizine girdi.Ağlama mı sinir mi panik atak mı ne bilmem.İlk defa böyle birini görmüştüm.Kız bir yakınını kesintisiz bağırıp sayıklayarak ağlıyordu,bacakları titriyordu.Nasıl yardımcı olurum diye düşünüp belli çabalara giriştim ama nafile,kız gözlerini kapatmıştı ve tepki vermiyordu.Beni ne kadar duyduğunu bile bilemedim.Beni çok etkilemişti.Yürütüldüğünde daha iyi oluyordu sanki.Keza Ambulans arandığında yürütülme tavsiyesi verilmişti.Bir süre sonra sakinleşiyor olmalı kız.Onca insanı duymayan kız belki de adımlarının zihninde yarattığı dönüştürücü güçle iyileşiyordu o an.Bu kitabı okumasam o kızın o adımlarındaki şifayı belki şu an olduğu kadar yorumlayamazdım.Yogadan öğrendiğim şeylerle tabii ki düşünebilirdim ama edebiyatın büyüsü eksik olurdu üzerimde.Ve son olarak bu kitabı okurken o kızı hatırlatan ve hep hatırlatacak olan bir alıntıyı bırakıyorum.
“Yürümek öfkeyi söküp alır, insanı arındırır.”
Yürümenin Felsefesi
·
31 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.