Neye uğradığımı şaşırdım, ölecek gibiydim artık. Yüzüm kızarıyor, gözlerim doluyordu; dayanılmaz bir hâl almıştı nefessizlik. İşte bir gün birine nefes kadar ihtiyacın olursa aşık olduğunu anlayacaksın evlat.. Kitabı okurken farkettim isminin neden "Nefes" ile anlamlandırıldığını.

Hikmet Anıl Öztekin aşkını ve sevgiliye duyduğu ihtiyacı böyle bir betimlemeyle ifade etmiş. Hüzne yol aldıran muhteşem bir şiir kitabı

Elif Gibi Sevmek 1 Pek çok noktada duygusal ifadeleri zenginleştiren edebi kelimelerle birarada yer alması okuyucuyu büyülemeye yetip artıyor desem yanılmam sanırım. Aşkın anlamlandırılmasıyla oluşturulan kavramda hayâl kırıklığı olmaz. Çünkü bir beklenti yoktur. Beklentinin olmadığı yerde de hayâl kırıklığı olmaz. Bu noktada düşündüğümüzdeyse karşılığını alamadığımız duyguların dahi bir kalıcılığı olmadığını unutmamak lazım çünkü dünyadaki hazlar insanı tatmin için değil, bilakis o tatminsizliği yaşatıp tatmin olabileceği şeylere talip olmasını sağlamak içindir. Ve insan olmanın en güzel hasleti de iyi huylu olmaktır. Unutmamak gerekir ki mesele yârin gelmesi değil geldiğinde ne bulacağıdır üstelik bulduğunda da kıymetinin bilinmesidir. Ulaşılamayan her hayâl hüznün esiri yapar insanı ve cesaretini kırar. Bu yüzdendir belki insan içine kapanıp pencerenin ardından yağmuru izlemeyi çok sever ve pencerenin ötesine geçemez hayâlleri.. Önemli olan sevgimize, hayâllerimize haram karıştırmamaktır, çünkü haram insanın hayatındaki her güzelliği kirletir. Aşka değerse, onu da kirletir; rızka değerse rızkı kirletir. Bunların en nihayetinde kaçınılmaz olan felakete önayak olur ve kalbi kirletir. Her zaman aslolan niyetimiz haddi aşanlardan olmamaktır. Ne mutlu haddi aşmayıp kendilerini kirletmeyenlere.. Dallara takılan bir uçurtma gibidir insanın yüreği. Koca çınar ağacının dallarına takılır gibi gider de bir sevdaya takılır. Sonrasında hiçbir rüzgar, hiçbir fırtına onu oradan indiremez. Yapılacak en son şeyin ağlamak olduğu bir günde dahi salya sümük gözyaşın olur, her duada adın geçer yâr, bu dünya yazgısında bana yazılmamandan korkuyorum. Bu yüzdendir biraz daha kısık gözlerle bakmam hayata. Ne sensiz bu dünya gözüme görünsün ne de sensiz gözüme bir ömür bürünsün. Böyle zamanlarda anlar insan, sevdanın ne olduğunu; belki de sevdiği bir şarkıyı dinlerken onun da o şarkıyı dinliyor olma ihtimaline bağlanmaktır. Sevmek ki içinde korkunun barındığı nefsani duygulardan sıyrıldığında hakikâtteki boyutuna ulaşır. Ancak biz güzel gözlere değil, gözleri güzel gösterene vurulduk; sözle cezp edenle değil, sükûtumuzu anlayanla olduk. Öyle ki acı çekmek değişmekten zor geldiğinde değişir insan ve önemli olanın aşkta taklidi değil, hakikâti bulmak olduğunu öğrenir. Ardından bulutları biriktirir gözlerine, bereketli yağmurlar bırakan yüreğine..

Şeyh Sadi Şirazi : Aşka uçma kanatların yanar.

Mevlana Celaleddin-i Rumi : Aşka uçmadıktan sonra kanatlar neye yarar?

Yunus Emre : Aşka vardıktan sonra kanadı kim arar? Aşka ve hüzne dair söylenen tüm sözlerin

Hikmet Anıl Öztekin in yorumuyla şiir betimlemesinin okuyucuyla biraraya geldiği harikulade bir eser. Yazarın okuyucuyu bunaltmadan oluşturmayı başardığı duygu dolu eseri okumak isteyen herkese tavsiye ederim. Şairin de söylemiyle yazıma son verecek olursam şayet; sonu bir bahar gününe çıkmayacaksa bu şiirlerin, yok olsun kafiyesi olduğun tüm mısralar..