Kitabı okuyup bitirdiğimde daha en başından beri hatırladığım Binnur Şafak’ın kitaplarının aklıma üşüşmesinin boşuna olmadığını anladım. Aynı küçük punto, bolca betimleme ve nihayetinde soru işaretleri ile biten bir final. Dip Serisinin ilk kitabı, yazarın son sayfadaki notu seri devam ettikçe karakterleri de yeniden göreceğimiz...
Şimdi bunu yazarak değil ama anlatarak konuşmayı daha çok isterdim. Ege Bölgesinde bir yer Levan, Devin ve Medar şehirleri. Karakterimiz Devin’de doğup büyümüş şehrin sınırlarından bile dışarı hiç çıkmamıştı sanki tutsaktı bu şehre. Şehrin köklü ailelerinden Erhanlı ve Rodas soyadlarından birine sahipti ve aslında elini uzatsa herşeye erişebilecek bir güce de sahipti.
O Alya Lydia Rodas’tı. Çok güzeldi, parlıyordu, soğuktu ve parti kızıydı, herkesin imrendiği ve adını duyduğunda korkarak geri çekildiği bir isimdi. Soyadının hakkını sonuna kadar kullanır ailesinin medya şirketine sahip olmasının verdiği imtiyazla ismi magazinlere ya da istemediği bir haberle duyulsa bile o, bunları bastırabilecek bir potansiyele sahipti. Babasının özelliklerini almış ama ona en büyük düşman.. Bunun sebebi geçmiş sırlarda gizli tamamen.
Kardeşi Kelebek (Alya dan sonra çok yaratıcı bir isim) onun tam zıttı, canlı ve masum ve çok sevecen..
Devin şehri çok parıltılıydı ve Alya onun parıltı elmasıydı. Elmas olmanın bedeli vardı ve onu Alya ödeyecekti eninde sonunda! Bir yılbaşı gecesi zihninden geçen karanlık düşüncelere kapıldı ve bir genç adamla yolları kesişti. Yabancıydı ilk kez görüyordu onu ama bedenini sunarken ruhunun bir parçasının ona hapsettiğini henüz bilmiyordu.
O gece sessizce ayrılmış ama etkilerini aylarca her gece rüyasında hissetmişti.. Her sahneyi tekrar tekrar yaşıyordu.. Ve tüm detaylarıyla..
O yabancı genç Timur Ajax Damien, genç yaşta intihar eden Yunanlı annesi ve hiç tanımadığı babasının sadece Türk olduğunu biliyordu. Erhanlı ailesine 18 yaşından sonra evlatlık verilmesiyle Devin’e yolu düşmüştü. Her ne kadar aile ile içli dışlı olmasa da kendini yetiştirmiş üstün açşılık beceriyle ayakta durmaya çalışsa da eline verilen yeni hayatın da biraz tadına varmalıydı. Alya’nın çekimine karşı koyamayacaktı..
Buraya kadar spoiler sizi sıktıysa birazda kitabın en enteresan kısmından bahsedeyim. Dante Alighieri ve onun ilahi Komedyası’ndan her okuduğum satırda alıntılarını görmekten bir hayli etkilendim. Beni yıllar sonra bir kitaba daha heves etmemi sağladı. Kurgunun başında ve sonuna doğru geçen bir Rima efsanesi var ki bu konu hala çok enteresan gizemini koruyor.
Timur’un asıl kimliğini hala tanıyamadığımızı yüzümüze vuruyor sanki.. Aşk, Tutku, Entrika, Sırlar ve Lanet.. Konunun severleri toplaşsın, aklınızdan geçen şeytani fikirlerinizi bir karaktere sığdırın desem o Alya olurdu sanırım.. Dante’nin Beatrice... Onlar yedi ölümcül günahın her birini taşıyorlardı. Bencillik ve şehvet, açgözlülük ve kıskançlık ve daha birçoğu.. 
Zeynep Güverçin
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.