(Spoiler içerir) Tüm hayatı boyunca rahatlığa alışmış ve konfordan uzaklaşıp harekete geçemeyen karakterimiz Oblomov’un hikayesini anlatmakta bu kitap. Bu yüzden uşağı Zahar bile ona saygı duymaz, istekleri karşısında sızlanır durur. Oblomov’u, kitabın başında yapamadığı şeyler için ne kadar pişmanlık dolu düşünceler içinde olduğunu okuyoruz. Fakat bu düşünceleri de ‘mavi’ hayaller kurarak veya yer yer ağlamalarla o anlık geçiştirir. Yüzleşerek, çözmeye çalışarak ne kendini ne zihnini yormak ister. Oysa Oblomov’un ne kirli bir ruhu ne de diğerlerinden aşağıya kalır bir zekası vardır. Can dostu Ştolts, roman boyu yardım eli uzatır ona. Hatta gayet yetenekli ve iyi huylu bir kız olan Olga ile bile tanıştırır. Oblomov’un uyuşukluğuna müsade etmemesi için tembihler. Çok uğraşır Olgamız. Bir yandan Ştolts bir yandan Olga… Okurken heyecanlanıyorsunuz. ‘Sanırım bir şeyler düzelecek’ düşüncesine kapılıyorsunuz. Fakat nafile. Durmadan kaygılar silesinde yüzüyor zihni Oblomov’un. ‘İnsanlar ne der? yok ilk şunu çözelim sonra yaparız, ben gidemem’ vs. Karakter de belki de en büyük eksiklik sorun çözememektir. Daha doğrusu sorunu çözmek için harcanılcak az bir çabayı bile çok görmek. Sadece rahatlığı istiyor, arzuluyor. Bu yüzden hayatında ilk kez tattığı aşkın bitmesine bile göz yumuyor. Tekrar kendi silesine çekiliyor. Bir yerden sonra ruhunuz daralıyor. Olga ve Ştolts’un birlikte tatlı anlarını okurken bile keyiflenemedim. Bahsetmeden sonlandırmak istemiyorum; Ştolts’un Oblomovka’yı kurtarması ama Oblomov’u kurtaramaması detayı beklemediğim ters köşe bir olay gelişmesiydi ve bence çok manidardı. İncelemenin sonuna gelirsek kitap bayağı yazılma amacını aktarıyor okura. Siz de kendinizi bir yokluyorsunuz. İyi ki okumuşum. Tokat niteliğinde gerçekten okumaya ihtiyacım olan bir kitaptı.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139.6k okunma

·

35 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Nur