Saat 03.35 koca bir ağrı ve davul gibi şiş bir damak. Evde benden başka sadece bir şey olsa çok da yardıma koşmayacak biri var. Bir de kedim o da zaten :)
bugün dişcideydim benim için acı ama okuyanlar için aman disci mi abartma denilecek durum için. Stresli bir dönemden mi geçiyorsun dedi. Stres bir dönem ve içinden mi geçiliyor ben onu genel olması gereken bir süreç sanıyordum. Şey gibi stresli bir donemime hayatım denk geldi. Tabii diyemedim o sırada. Çok ağrım vardı.
Tedavi için hemen gelmen lazım çalışıyorsan ona göre ayarla dediler. Dedim ne haddime benim çalışmak. Hooop stresli bir dönemden geçiş işte. Daha neler neler dedim içimden. Otur doktor bak anlatayım sana şimdi bu disler böyle olmakta haksız mı sen söyle? Ayrıca dişlerin de stresten etkilenmesi biraz şov bence. Meğerse çok etkileniyormuş her gün yeni bir bilgi işte.
Saat 03.44 oldu. Uyuyamıyorum. Kimse yok. İnsanın yanında konusacagi birinin de olması lazım ya. Yalniz kalabilmeli evet ama insan da şart biraz. Neyse yanlış arkadaş seçimleri diyelim ya da çok fazla fedakarlık yaptık.
Bak öyle bir ağrı ki, stres yapan her şeye lanet ettirecek bir ağrı. Uyutmuyor meret. İlaç içtim nafile.
Hazır uyanıkken ve acılıyken biraz iç hesaplaşması yaptım, benim isteklerimin, ihtiyaćlarimin insanlar için hiç önemi yokmuş. Durdum düşündüm, ben acı çekerken yüzüme çok kapı kapanmış. Hani çocuklar oyuncak ister de ağlar ya anneleri çok şımardın geç odana diyip kapıyı kapatırlar öyle işte.
Ne acindirdin kendini derler okuyanlar. Annemle babam da arada öyle yapar abartma. Birine sığındım bazen o da yaptı. Duysa yine yapar belki. Hakkını yiyemem her zaman yapmadı. Ama şimdi yapar.
Bazen insanın böyle anlarda gerçekten birine ihtiyaç duyup yanında kimsenin olmaması çok acı. Ya da "abartma" diyecekler diye acısını anlatamaması. Ağrın var canın acıyor ve aman ne olacak geçer diyecekler diye susuyorsun. Ama sen yemek yiyemeyecek duruma gelmişsin.
Ben istek ve ihtaclarimi başkasına yük olmamak için ya da saçma bulurlar diye söyleyemezdim. Ama bunun böyle olmaması gerektiğini kendime öğrettim. Ve söyledim. Sonra yüzüme kapilar kapandı. Sonra yine söyleyemedim. Soylememem gerekli diye düşündüm. Söyleyince yalnız kaldım. İnsan yakınlarına isteklerini, ihtiyaçlarını söylediğinde yalnız kalır mı? Ben kaldım. Ne doğruydu ne yanlıştı bilmiyorum.
Stresten dişler de etkilenebiliyormuş unutmayın.
Ağrım kulağıma ve boğazıma vurdu.
Şişlik kocaman oldu.
Saat ise 03.57...
·
143 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.