kötülük
Gerçeklik algım bozulacak; kötünün kötülüğünü göremeyecek kadar iyimser olmaktan sana sığınırım Allahım. İsterim ki eşyayı oldukları gibi göreyim, mahiyetini bileyim, ama netice hakkında iyimser olayım.
Şu an olan bitenin aslında ne olduğunu anlayıp bildiği hâl- de zekice oyunlarla şerri hayır gibi göstermenin hayra yormak olmadığını, sadece algıları bozacağını, şerri tanımanın, farkında olmanın ama hayra çıkması konusunda da ümitleri korumanın en sağlıklı yol olduğunu düşünüyorum.
Şerri göremeyecek kadar iyimser olmak için eğitilen bir zekâ- nın oyunları ile oyalanmaktansa, ona çözüm arayan rasyonel bir zekânın, elbette bir parça üzüntü içeren, çabalarını tercih ederim.
Bu notlar, bu sayfayı bir tür günlük olarak kullanan yazarın bir seri katilin zihninin işleyişi konusunda, “Allahım! Aklıma mukayyet ol!” dedirtecek şeyler okumasının etkisiyle yazılmıştır.
10 Ekim 2020
bizi en çok kim sever?
Aynı varlığı seven birçok insana sorsak, anlarız ki her biri başka bir cihetten sevmiştir. Sevgide kimi aldığına bakar kimi verdiğine. Kimini çok şey aldığımız için severiz (misal ana babamız) kimini de çok şey verdiğimiz için (misal evlatlarımız).
Benim için ise sevgi ve hayranlıkta “değer” asıldır. Sevilecek bir değer taşıyorsa çok uzaktaki hiç tanımadığım birini de çok sevebilirim. Beni “sevmeye değer” bulanların içinde de en hay- ret vereni Rabbimdir. O’nun bana verdiği kıymeti düşünürüm de içim dolar taşar. O nasıl bir değer vermedir ki özene bezene yoktan var edip, eserim diye cihana saldığı “ben”i, üzerimdeki güç ve kudretine rağmen, kendimi ziyan edecek yollara girsem
dahi cebren düzeltmiyor, müdahale etmiyor da beni bana bıra- kıyor, güveniyor. Evlatlarımıza bu anlamda gücümüz yetseydi, neler yapardık, düşünün. Şimdi bana bunca değer verdiği için özgür bırakan, seçimlerime saygı duyan Rabbime göz göre göre nasıl ters düşeyim?
Bunu anlatmak isterim torunlarıma. Hiç kimsenin, ana baba- larının dahi onlara Allah Teâlâ kadar değer vermediğini bilsinler isterim. Emin olsunlar ki ana babalarının gücü yetseydi çocuklar hiçbir konuda zerre kadar özgür olamazdı. “Allah’tan Allah var da bir parça olsun özgürüz.” derdim onlara.
“Bu yüzden en çok Rabbimi severim ben. İçimdeki beni kayda değer bulup var ettiği, karşısına alıp konuştuğu (İnanmazsanız Kur’an okuyun bakın nasıl konuşuyor.), sonunda ‘sen bilirsin’ dediği ve bunu da beni anında mum gibi yapmaya gücü yettiği hâlde yaptığı için, bana O’nun kadar kimsenin değer vermediğini bilirim.” derdim.
İnsanın torunlarına anlatmak istediği ne çok şey var. Bari burada dursun bunlar, belki konuşmaya fırsat olmaz.
9 Ekim 2020
·
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.