BEN ÂRİFİM DİYE SÜRME MEYDANA
Ben ârifim diye sürme meydana,
Bir tenhada irfanına iyce bak,
Âlem bu ya senden kâmil bulunur,
Teraziyle dört yanına iyce bak.
Bazı ahmak sözün bilmez tutulur,
Nohut gibi her mancaya katılır,
Kâmil meclisinde gevher satılır,
Cilâ gelir iymanına iyce bek.
Cahil meclisinde satma güheri,
Ne bilsin kadrini, beyni serseri,
Bir münasip söz bul kapat defteri,
Mukayyet ol lisanına iyce bak.
Azıcık söylersen olursun rahat,
Boş durma kalbinden getir salâvat,
Ki sende var ise diyni diyanet,
İstikamet erkânına iyce bak.
Kimisi söylerken vurur kafana,
Ne kisbine fayda, ne de safana,
Durma, savuş sarılmadan yakana,
Yüze güler düşmanına iyce bak.
Kimi gıybet söyler, kimisi yalan,
Demez ki iymanım oluyor talan,
Hiç bulunmaz kendi aybını bilen,
Sen adam ol noksanına iyce bak
Kimi bir iftira çıkarır yoktan,
Ne nâstan utanır, ne korkar Haktan,
Kimisi kendini düşürür tahttan,
Açık gezen şeytanına iyce bak.
Kimi zarafetle dinin bitirir,
Kimi ferasetle işin yitirir,
Kimi yıkar ocağını batırır,
Emmi, dayı gümanına iyce bak.
Kimsenin aybında sen olma nazır,
Cümlenin hâliki her yerde hazır,
Belki meclisinde bulunur Hızır,
Kalp gözüyle dört yanına iyce bak.
Eğer bir zalim seni döverse,
Sükût eyle sakalına söverse,
Baktın ayağına bir taş değerse,
Sabreyleyüp isyanına iyce bak.
Etme bir kimseye sakın intizar,
Hakkını hak eden ol perverdigâr,
Eğer bir kimseyle edersen pazar,
Arşınına, mizanına iyce bak.
Edepli ol, edebini takın ha,
Cahil meclisine olma yakın ha,
Zamanenin insanından sakın ha,
Kan akıtır bühtanına iyce bak
Kurtarayım dersen eğer serini,
Beş vakit namaza sarfet varını,
Kardeşine bile deme sırrını,
Kasteder ha öz canına iyce bak.
İpeğini kara kıla katarlar,
Güherini az paraya satarlar,
Sonra seni bohça gibi atarlar,
Ey Ruhsatî dostlarına iyce bak.
Âşık Ruhsatî
( 1835 - 1909
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.