İtalya 2500 yıl, birleştirici, evrensel bir düşünceyi, kabuğundan çıkmayan aklın spekülasyonunu ve soyut bir düşünceyi değil, gerçek, örgensel bir düşünceyi, ulus hayatının, evrensel hayatın ürününü barındırmıştır içinde. Bu, tüm insanlığın birleşmesi ülküsüydü, başlangıçta eski Roma, sonra da papalık... 2500 yıl İtalya'da doğan ve gelip geçen halklar, bu evrensel düşüncenin taşıyıcıları olduklarını kavramışlar, anlamayanlar da en azından hissetmişlerdi. Bilim ve sanat bu evrensel anlayış içinde biçimlenmiş ve yayılmıştı. Bu evrensel düşünce sonunda orada kendiliğinden aşındı, tükendi ve silinip gitti diyelim (gerçi böyle olacağı kuşkuludur), peki, bu düşüncenin yerini şimdi ne almıştır, bugün İtalya'nın nesi kutlanmaktadır, Kont Cavour'un diplomasisinden sonra bu düşüncenin ulaştığı en iyi nokta neydi? Her türlü gizli yeryüzü emellerini yitirmiş ikincil derecede bir krallık yerini manevi değil, mekanik olarak (yani eski evrensel birlik olarak değil) aşınmış burjuva ilkelerine bırakan (ilk Fransız devrimi döneminden beri bu ilkenin otuzuncu kez tekrarlanmasıdır bu), evet, ikinci derecede bir birleşik krallık ortaya çıkmıştır; üstelik ödenmemiş borçlarıyla ikinci planda kalmasından hoşnut bir krallık... İşte olanlar buydu, işte Kont Cavour'un yaratısı! Özet olarak, günümüz diplomasisi 'küçük işlerde, canavar kesilir!' Prens Metternich derinlikli düşünen, dünyanın en usta diplomatlarından biri sayılmıştır, tüm Avrupa'da hatırı sayılır bir etkisi olduğu kuşkusuzdur. Öte yandan onun düşüncesi nasıl bir şeydi, kendi zamanında başlayan çağını nasıl anlıyordu ve geleceği nasıl görüyordu? Heyhat, başlayan yüzyılın temel düşüncelerini polis düzeniyle sindireceğine karar verdi ve bunu başaracağına derin inancı vardı! Şimdi de Prens Bismarck'a bakalım, öyle ya o da tartışmasız bir deha, ancak..."
Sayfa 821 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.