28.04.2019
9 saat derse girmiştim, 500 tane öğrencinin nöbetini tutmuştum. Belki abartılı gelecek ama kirpiklerime kadar yorulmuştum. Telefonumun şarji okuldayken ilk defa o gün bitmişti. Köyün son aracına yetişip eve gelmiştim. Sabah 7'de çıktığım evden akşam 19.00'da dönmüştüm. Saat 21.00'da arkadaşlarım kapımı çalmıştı. Söylediklerini ilk başta algılayamamıştım. Jandarmaya kayıp olarak ilanim bile verilmişti. Telefonumu açmamı söylemişlerdi. Açmıştım. Deli gibi ardı ardına aranıyordum. Tek tek konuştum ne konuştuğumu da bilmiyordum. Kilometrelerce öteden hemen gelmemi istemişlerdi. Hemen.Nasıl olacaktı?? Zar zor son uçaktan bilet bulabilmiştik. Son biletti hatırlıyorum.Tüm vücudum titriyordu. Hiçbir şeyi algilayamiyordum. Doğru düzgün söyleyemedikleri ağızlarında geveledikleri şey neydi?Valizime sadece üç-beş poşet bir de tuvalet kağıdı koyduğumu saatler sonra farkettim. Öylece yola çıkmıştım gecenin dört buçuğunda. Şimdilerde depremde enkaza dönen apartın bekçisi beni gözlemişti sağ olsun. Havaalanina geldim. 114.peronda bekliyorum. 114 sayısını belki defalarca okuyorum, okuyorum, okuyorum ama yok asla emin olamıyorum. Yanımdan geçenlere birkaç defa sorup öyle emin olmuştum. Boğazım yumruk yumruk, düğüm düğüm. Sesim benden çoktan uzaklaşmış içimde bir yerlerde küçülmüş kalmıştı. Ruhum çoktan memlekete varmıştı. Insanların tuhaf bakışlarını umursamadan bindim uçağa. Içeride devlet adamları ve sanatçılar vardı. Ama hiçbiri umurumda değildi.Her zaman yolları yarida bitiveren ben, bir gecede üç farklı şehirden, iki uçak, iki otobüs, bir arabayla, sanki dünyanın bütün yollarını gitmiştim. Çığlıklarım her zamanki gibi içimeydi. Gözyaşlarımı kimsenin olmadığı yerde akıtıyordum. Sanki bir tarafım eksilmişti, kesip benden almışlardı.Yarım kalmıştım. O boşluğu iliklerimde hissetmiştim. Son kez görmüştüm babacığımı o gün. Yüzüne baktıkça ona yetemeyişimi, yetişemeyişimi, kavgalarımı, küsmelerimi, hep alttan alışı, bana hep cıccırık kızım deyişi, esprileri, güzel sesi, güzel yüzü, güçlü gövdesi, hakiki imanı, tatlı dili, iyiliği, merhameti, hepsi birer birer geçti gözümün önünden. O günden sonra tüm geceler en uzun gece oldu. O günden sonra tüm ayrılıklar sunileşti. Ben, o günden sonra mümteniyi, üniversitedeyken bir türlü anlayamadığım yokluğun da bir varlık olabilecegini cok iyi anlamıştım.
·
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.