Herkesin içinde bir Raskolnikov vardır!
Dünya edebiyatında çok önemli bir yere sahip olan Suç ve Ceza romanı, 
Fyodor Dostoyevski'nin yazmış olduğu ilk büyük Rus klasiğidir. Bu eser bir çok bilim alanında özellikle psikoloji anlanında referans olarak gösterilmiştir. 
Suç ve Ceza romanında Petersbug'da hukuk okuyan geç bir adamın buhranlı hikayesini anlatır. Baş kahramanımız Raskolnikov kirasını ödmekte zorluk çeken, kimi zaman karnını doyurmaya bile parası olamyan yoksul bir ünüversite öğrencisidir. Günün birinde babasından ona kalan gümüş saati ve kız kardeşinin kendisine verdiği yüzüğünü rehin bırakmak üzere tefeci bir kadın olan Alyona İvanovna' ya bırakır. Raskolnikov uzunca bir düşünmeden sonra kafasında geliştirdiği teoriye göre topluma hiçbir faydası olmayan tefeci yaşlı kadını öldürmeye karar verir.
Zalimce gerçekleşen cinayetlerin ardından Raskolnikovun yaşadığı sıkıntılarını, düşüncelerini, psikolojisini ve vicdanını kimi zaman iç konuşmalarla kimi zaman da diyaloglar halinde okuyoruz.
Dostoyevski aslında Rankolnikov üzerinden bizlere yasaların sınırlarını, işlenen suçun yapılma niyetinin suçluyu meşru kılıp kılmadığını, iyilikten geçen bir kötülüğün kabul edilir derecesini sorgulatmaya çalışıyor.
* Üçüncü sayfa haberlerini okuduğumuzda " bir insan bunu niçin yapar?" Diye sorduğumuz olmuştur. Şimdi Raskolnikov'un bu cinayeti niçin yaptığına bakalım.
Raskolnikov'a göre insanlar ikiye ayrılır; ahlaka dayalı sıradan insanlar ve yaptıkları ile çığır açan kanunların üstünde kahramanlar. Ranskolnikov kendini ikinci gruptan biri olarak görüyor hatta Napolyonu örnek almaya çalışıyor da diyebiliriz. Buna ek olarak Raskolnikov bir davranışın doğruluğuna ya da yanlışlığına, ancak kişinin vicdanının belirlebilecegini düşünüyor. Yani öldürdüğü kadını " zor durumda olan insanların bu durumlarından istifade ederek yaşamaya çalışan biri olarak görüyor ve onu öldürmeye hakkı olduğunu düşünerek" bu cinayeti işliyor. İşlediği suça topluma fayda olarak bakıyor, yaptığı şeyin insanların yararına yaptığını ve bundan pişman olmadığını, yaptığının takdir edilmesi gereken bir durum oldugunu savunduğunu görüyoruz. Çünkü arkasındaki niyet iyi niyetlidir.
* Suç ve Ceza, romanın isminden anlaşılacağı üzere ortada bir suç var ve işlenen suça karşılık bir ceza. Hiçbir suç cezasız kalmadı ama o işlediği suçtan dolayı hiçbir zaman pişmanlık duymadı.(Yaşlı kadının kız kardeşi olan Lizeveta'nın ölümü dışında. Çünkü bu ikinci cinayet planlı degildi.) Kendini suçlu bulduğu tek nokta, yaşamına son veremediği için dayanamayıp kendini ele vermeseydi.
Büyük usta Cemal Süreyanın dediği gibi " Dostoyevski'yi okudum o gün bugündür huzurum yoktur..."
·
64 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.