Genel olarak, en büyük ve en sık rastlanan budalalıklardan birisi, nasıl bir yaşam sürülürse sürülsün büyük işlere kalkışmaktır. Bu işlerde en önce, bütün ve eksiksiz bir insan yaşamı hesaba katılır; oysa buna çok az kişi ulaşır. Sonra, bu denli uzun yaşansa bile yapılan planlar kısa eğimli kalır.; Çünkü uygulamaları daima sanıldığından daha çok zaman gerektirir, ayrıca bu tür işler, tüm insani olaylar gibi, başarısızlıklarla, engellerle o denli çok karşılaşırlar ki, çok nadiren sonuca ulaştırılırlar. sonunda her şey ulaşıldığında, zamanın bizde yarattığı değişiklikler, hesaba katılmamış ve dikkate alınmamışlardır; yani ne başarının, ne de hazin, yeteneklerimizi yaşamınız boyunca koruyamadık düşünümiştir. Çoğunlukla, sonunda ulaşıldığında artık bize uygun olmayan işler üzerinden çalışmamız nedeni budur: bir yapıtın ön çalışmalarıyla yıllarımızı harcamış, bu arada, bu yapıtı gerçekleştirecek gücümüzün farkında varmadan yitirmiş oldunuz. Bu yüzden, bu kadar uzun bir çabayla ve bir çok tehlike sonunda elde edilen zenginliğin tadını artık çıkar yaşımızın ve başkaları için çalışmış oluşumuz, sık görülen bir durumdur; ya da yıllar boyunca çalışıp çabalayarak elde ettiğimiz bir görevi artık yerine getiremeyecek durumdayızdır; olaylar bizim için geç kalmıştır. Ya da tersine, başarılar ya da üretimler söz konusu olduğunda, biz olaylar için geç kalmışızdır; zamanın beğenisi değişmiştir. Konularla ilgilenmeyen yeni bir kuşak yetişmiştir;; ötekiler, kestirmeden giderek bizden önce varmışlardır vb. Horatius aşağıdaki dizeleri yazarken, tam da bunları düşünüyor:
Neden yorarsın zayıf ruhunu
Sonu gelmez planlarla.
·
53 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.