Savaş hakkında çokça kitap okudum ama böylesini kesinlikle okumadım...
Öncelikle kitabın anlatım, üslup, içerik bakımından neredeyse kusursuz olduğunu söylemeliyim içerdiği alegoriler kesinlikle parlak bir zekanın ürünü olduğunu gösteriyor. Ayrıca belirtmemde fayda var ki kendisinin hocası konumunda olan Gorki'den bambaşka bir fikri dünyaya sahip yazar, devrim öncesi Çarlık Rusya'sından da sonraki komünist Sovyetlerden de nefret eden yazar bu yüzden ekim devrimi sonrasında Finlandiya'ya taşınır zira Soljenitsin örneğinde olduğu gibi Sovyetler muhaliflere geçit vermez.
Neyse dönelim esere ve yazara Gorki Rus edebiyatında en sevdiğim yazardı onun o realist yönüne hayrandım ta ki Andreev'in keskin zekası ve muhalif yönüyle karşılaşana kadar cidden hayran bıraktı beni yazar daha öncesinde 
Şeytan'ın Günlüğü yarım bırakmıştım ama bu eseri çok daha ciddi bir noktadaydı bence. Salt bir savaş karşıtlığından çok daha farklı sorgulamalara itecek bir dil kullanmıştı yazar öyle ki altını çizdiğim, ünlemlediğim çok pasaj oldu kitapta.
Söylemekte fayda var bu kitap üzerinden sosyolojik analiz yapmakta mümkün psikolojik analiz yapmakta mesela sosyolojik açıdan beni düşündüren şeylerden birisi şu oldu, neden bizde bu kadar güçlü bir savaşa karşıtlık yok?, neden toplumun geneli yapılan savaşları içselleştirip sahipleniyor ? Hep hak uğruna savaştığımız için mi? İddialı bir fikir, yoksa gerçekten savaşçı bir toplum muyuz? Satırları okurken bir yandan da arka planda bu fikirler dönüyordu zihnimde.. Psikolojik açıdansa zihnimde ki karanlık dehlizlerde ki yıllanmış korkulardan bazılarını bu satırlarda gördüm ve ne yalan söyleyeyim bunu bu kadar üstün ve incelikli bir dille dile getirebildiği için kıskandım yazarı.
Kitabı tavsiye eden 
Alper abiye çok teşekkür ederim. Sizlere tavsiyem incelemelerini güzel değerlendirin.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.