"Karıma 2 nci Mektubumdur"
33-11-11
Bursa Hapisane.
Bir tanem! Son mektubunda : "Başım sızlıyor, yüreğim sersem!"
diyorsun.
"Seni asarlarsa seni kaybedersem"
diyorsun
"yaşayamam!"
Yaşarsın karıcığım!
Kara bir duman gibi dağılır
hatıram rüzgârda! Yaşarsın kalbimin kızıl saçlı bacısı! En fazla bir yıl sürer yirminci asırlılarda
ölüm acısı!
Ölüm!
Bir ipte sallanan bir ölü!
Bu ölüme bir türlü razı olmuyor gönlüm!
Fakat!
Emin ol ki sevgili!
Zavallı bir çingenenin
tüylü, siyah bir örümceğe benzeyen eli geçirecekse eğer
ipi boğazıma;
mavi gözlerimde korkuyu görmek için
boşuna bakacaklar
Nâzım'a!
Ben
alaca karanlığında son sabahımın
işitilmemiş bir türküyü duyacak, dostlarımı ve seni göreceğim. Ve yalnız
yarı kalmış bir aşkın acısını toprağa götüreceğim!..
Haydi bunlara boş ver! Bunlar uzak bir ihtimal! Paran varsa eğer bana bir fanile don al, tuttu bacağımın siyatik ağrısı!... Ve unutma ki daima iyi şeyler düşünmeli bir mahpusun karısı!.."