"Yüreğim paramparçaydı. Halkın suçu yüzünden kız kardeşler, anneler ve eşler acı çekiyordu. Tanrı olsaydım bu onursuz halk için kadınlar yaratmış olmaktan pişmanlık duyardım!"
.
.
.
Kedi Gezegeni mükemmel bir distopik roman örneği. Bu türü çok severim, ancak her distopik esere bayılmam, aralarında tekrar tekrar okurum dediklerim de azdır. Artık bu kitap benim için o nadir mükemmellikteki eserlerden biri. Daha başından itibaren o kadar beğendim ki sonunu getirmeden çevremdekilere mutlaka okumalısın, n'olur oku demeye başladım. Ancak bu eseri sadece aydın olan ve aydınlanabileceğine inandığınız zihinlere okutun, çünkü eser karanlık zihinlerin salyasını akıtacak fikir ve durumlar içeriyor.
Arızalanan uzay gemisi Mars'a düşen ana karakterimiz, bu düşüş esnasında yol arkadaşının da ölmesi üzerine ilk kez adım attığı bir gezegende yapayalnız kalıyor. Ancak bu gezegeni tanımak adına kendini oldukça şanslı bir durum içinde buluyor: Kedi Ülkesi halkına ait bir yabancı olmak. Kedi insanlar arasında yaşamaya başlayan ana karakterimizi bekleyen şey ise yozlaşmış bir toplum ve çökmeye mahkûm bir ülke. Ülkeyi tekeline almış bir bitki "büyülü yaprak", halkını düşünmeyen bir yönetim, birbirini sömürerek yükselen sınıflar, ezilen ve haklardan mahrum bırakılan kadınlar, doğar doğmaz tüketilen bir gençlik ve her alana nüfuz etmiş cehalet ise ülkenin gerçekleri. Tanıdık geldi mi? Korkularınızı şahlandıracak, her kötü durum için "abartıyorsun" diyerek sizi çıldırtanların suratına fırlatmak isteyeceğiniz bir eser kısacası. Özellikle eserin bir gencin ağzından aktarılan öyle bir bölümü var ki yozlaşmış bir toplumda yaşanan çaresizliği iliklerinize kadar hissettiriyor.
Bu kitap her kütüphanede olmalı. Ne ismini ne de kapağını değerlendirin, sadece alın ve okuyun.
·
83 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.