Merhabalar
"Yaşamın verdiği toyluğa iliklenmiş aile ve ilişkilere dair hasarlı bilgim beni kendine güvensiz ve sessiz biri yapmıştı"
İrem İstanbul Teknik Üniversitesi mühendislik bölümü okur, sorunlu bir ailede büyümüş olan İrem'in babası hakim annesi ise ev hanımıdır ve çok genç yaşta evlenmiştir babasıyla.
On iki yaşında babasının annesini aldatmasını öğrenir evde psikolojik şiddet ve baskıyı hem annesi hem kendisi yaşar, kendiyle aynı bölümü okumuş Korayla evlenmek ona kurtuluş gibi gelir ta ki onun tarafından da babasının tavırlarını görene kadar, adeta annesinden hayatını miras almıştır. Yaşadığı travmaların hayatına yansımaları doktor Hakan ile on seansta çözüme kavuşabilecek midir?
Bir kız annesi olan İrem aynı sıkıntıları evladına aktarmadan kendi gerçekliğini bulup yaralarına şifa olabilecek midir?
78 sayfalık bu kısacık eser oldukça etkileyiciydi, yazarın kalemi sade ve anlaşılır, tavsiye ederim
~
"Kumdan kalelerim varmış benim. Farkında olmadığım. İşte o gün o kaleler tek tek yıkıldı ve annem kendinden bir tane daha yarattı. Kendimi çok ama çok değersiz hissettim."
~
"Bir ailem vardı ama aslında yoktu da. Sevgi yoktu. Sadece susıp oturuyorduk. Bazen annemin beni özellikle sönük, dikkat çekmeyen, güzelliğimin öne çıkmadığı, pısırık bir kız olarak gösterdiğini düşünüyordum. Kayıp zamanlar..."
~
"Başkalarını mutlu etmek.. Bu gerçekten gerekli mi? Sürekli mutlu olmak zorunda mıyız? Sürekli mutlu olursak ne olur? Herkes sürekli bir mutlu olma yarışında. Herkes aslında zihinlerini hiç de iyi tanımlamadıkları mutluluk peşinde koşuyor. Kimsede ne yaparsa mutlu olurum tanımı yok. Otomatik pilot şeklinde sürekli mutlu olmalıyım. Hayır. Sürekli mutlu olmak zorunda değiliz, mümkün de değil. Her zaman daha mutlu olmalıyım gibi bir düşünceye sebep olur ki bu mutsuzluğumuzun temel nedenidir."
~
Ezgi Özcan
@parmakitap
@yazarleventsutcigil
@kitaptanportre
#parmakitap #kitapcumhuriyetimileokuyoruz #leventsütçigil
#kitaptanportreokumalari
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.