Aldanma sevgilim.
Bir yerde hayaller gerçekleşir.
Sen yeter ki, adımlarının arkasında dur.
Sen yeter ki, yüreğini ferah tut.
Bu yazgı elbet geri döner.
Bakarsın rüzgârın bittiği yerde buluşuruz.
Ah bir öksürsem gözyaşlarını.
Belki de her şey kendi içinde kavgalı.
Bilemiyorsun, sen sadece konuşuyorsun.
Kirpiklerinden yaralar döküldükçe,
Sen acıların üstesinden daha çabuk geliyorsun.
Aslında kendi umutlarını tüketiyorsun.
Aldanma sevgilim.
İlk önce ayrılık gelir.
Senelerin üstünde bir mekândır, o.
O, her şeyin hiçlik içindeki yeridir.
Belki vardır, belki de yoktur.
Bulabildiğin bir intihar notudur.
Seni köşeye sıkıştıran bir tür zehirdir.
Nasıl davranırsın, ya da nasıl kaçarsın.
Bu bilinmez şiirlerin içinde nasıl aldanırsın.
Avuçlarında gül kokusuyla ağlayışlarda.
Sen yine de var olan umutlarında gülümse.
Yarınları yaşarken bir kez daha kaderinle.
Her ne olursa olsun, aşkın içinde.
Aldanma sevgilim.
Bu yürek seni ölesiye seviyor.
Var olan bütün karanlıklarını ışıldatıyor.
Seninle dünyanın üstesinden geliyor.
Yaşamakla, gerekirse ölümlerin üstüne.
Seninle var olan beyaz çizginin kaderinde.
İnsanı aydınlatan şiirleriyle düşlerin ötesinde.
Varlığın en derin yanlarıyla aşkın huzurunda.
Sana dair anlattıklarımın yorgun mısralarında.
İşte yine bir bahar daha geçiyor.
Umutlar kadehlerin içinden akşama doğru dökülüyor.
Seni yazanlar, bir kez daha kalemlere dokunuyor.
Ey sevgilim, büyümek bu olsa gerek.
Bir yerde açılan ve kapanan yaralar.
Seni senden eden sessiz ve yalnız sabahlar.
Aşkın hudutlarında savaşan sonsuzluklar.
Karantina
·
143 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.