No panic
-Şuranda birazcık dert kalmış.
Orası değil ya biraz sağ, azıcık yukarı, heh işte tam orada.
-Geçti mi?
-Hayır, dur ya ben alayım.
-Olmaz Tolga!
-Neden, ne olacak?
-Çünkü o zaman dert sana geçmiş olur.
-Canım o sendeyken dert. Bana geçince benimkilerin arasında belli olmayacak kadar küçük ve yitik kalacak.
-Yine abartmıyor musun? Biraz daha pozitif bakamaz mısın?
-Pozitif bakınca kötü çıkıyorum ben.
-Tolgaaa. Bırak şamatayı, bir şey söylüyorum.
-Klavyedeki boşluk tuşu niye o kadar büyük sence yani diğerlerine göre?
-Yani… On parmak yazarken sık kullanıyoruz o tuşu mesela. Elimizin altında olsun ve hızlı yazabilelim diye de ayrıca. Ne bileyim ben. Sence neden?
-Katılıyorum dediklerine... İşte benim klavyemde o tuş diğerlerine göre çok daha küçük.
-Yani?
-Yanisi şu; aklımda hep bir şey var. O giderse, yenisi geliyor. O bitse, yeniden yeniden yeniden… Of, düşünceler geçmiyor, dinmiyor. Kafam hiç susmuyor!
-Anlat diyorum ama sana hep, sen yanaşmıyorsun.
-Anlatıyorum zaten.
-Hayır iki kem küm edip susuyorsun, bu mu anlatmak?
-Çünkü, boşluk tuşum küçük. O yüzden de hızlıca aktaramıyorum ne düşündüğümü.
-Hep söyleyecek son bir lafın olur değil mi?
-Aksine. Genelde sonum laflarım olur.
-Bu şekilde bir ömür geçmez.
-Üstüme başıma gelme ne olur yine.
-Sen, sen var ya, sen bence bundan hoşlanıyorsun ya düpedüz! Melankolik yazar tripleri, içki, sigara vs. Senin için üzülüyorum. Ama artık…
-Olmuyor.
-Ne olmuyor?
-Artık deyip sustun ya, devamını getireyim dedim. Yada bana artık da demiş olabilirsin. Onun, bunun hayatının artığı gibi de hissettiğim oluyor.
-Kelimelerle oynaya oynaya aklını da oynattın. Sana iyi gelmiyorum besbelli. Neden yanımdasın Tolga cidden soruyorum?
-Çünkü çok konuşuyorsun.
-Oha artık haddini aşıyorsun ama ben gidiyorum ya!
-Çok konuşuyorsun ve sana cevap veriyorum! Dur! Bak bir saattir bu aptal bankın üstünde oturuyoruz ve aklımla düşüncelerimin arasına giriyorsun konuşarak. Beni o şeytandan uzak tutuyorsun.
-Şeytan kim?
-Takıntılı, susmayan beynim.
-Yani, iyi mi geliyorum sana?
-Fazlasıyla.
-Kasıldın yine değil mi? Getir ellerini uzat bana. Ve sadece sesimi dinle. Sana emrediyorum. Sesimi dinle ve dediklerimi yap.
-Tamam.
-Kapat gözlerini. Al nefes burnundan (1,2,3),
tut şimdi (1,2,3,4,5), ver şimdi, hayır ağzından ver (1,2,3,4,5,6,7). Evet aynen böyle aferin sevgilim. Hadi yapabiliriz. Ama nefesini verirken sanki karşında bir mum varmış da ona üflüyormuşsun gibi ver. Ama mumu söndürmeyecek kadar cılız ve uzun bir üfleme olsun. Hadi bir daha…
-Seni seviyorum.
-Ben de seni. Ama devam etmeliyiz hadi bir tanem.
-Gitme hiç.
-Gitmeyeceğim.
-Söz mü?
-Söz. Ama devam edeceğiz?
-Okey.
-Başla…
·
1 artı 1'leme
·54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.