Ahmet Yasin’in tablosuna takıldı gözleri, yüzlerce kez okuduğu o yazıyı ayakta yeniden okumaya başladı…
Allah’ım…!
Ümmetin suskunluğunu sana şikayet ediyorum.
Ben ki kocamış bir yaşlıyım. Kurumuş iki elim, ne kalem tutuyor ne de silah…
Sesimle yeri inletecek güçte bir hatip de değilim…!
Ben ki saçları ağarmış ömrünün son demlerinde, türlü hastalıkların yıktığı ve üzerinde zamanın belalarının estiği biriyim…!
Tek isteğim benim gibi Müslümanların zaaf ve aczinden müteessir olanların yazmasıdır…
Siz ey Müslümanlar..!
Suskun ve aciz, helak olmuş ölüler..!
Hâlâ kalpleriniz sızlamıyor mu, başımıza gelen bu acı felaketler karşısında..?
Bir halk yok mu? Hiç mi kimse yok? Allah için ve ümmetin namusu için kızacak?
Şerefli direnişçilerken, Bizleri katil teröristler olarak ilan edenlere karşı duracak..?
Bu ümmet utanmaz mı şerefi çiğnenirken?
Siyonist katilleri ve uluslararası işbirlikçilerini görmezden gelirken..!
Omuzlarımıza el verecek ve gözyaşlarımızı silecek bir bakış…!
Bu ümmetin kurumları, sivil güçleri, partileri, teşkilatları ve bariz şahsiyetleri Allah için kızmaz mı..?
Tümü birden sokaklara dökülüp, bizim için dua etmeye:
“Ey Rabbimiz gücümüzü topla, zaafımızı gider ve mümin kullarına yardım et” diye çağırmaz mı..?
Buna da mı gücünüz yetmiyor..?
O halde yakında bizim büyük ölümlerimizi duyacaksınız ve alınlarımızda şu yazılacak:
“ Bizler direndik! İleri atıldık ve kaçmadık!”
Ve bizimle birlikte çocuklarımız, kadınlarımız, yaşlılarımız ve gençlerimiz ölecek…
Onları bu suspus ve bön ümmete yakıt yapacağız…
Bizden teslim olmamızı ve beyaz bayrak dikmemizi beklemeyin…
Çünkü biz bunu yapsak da öleceğimizi biliyoruz. Bırakında savaşçı onuruyla ölelim…
Dilerseniz bizimle olun, elinizden geldiğince, öcümüzü sizden her biri boynuma taksın…
Dilerseniz bize acıyarak ölümümüzü izleyin…
Temennimiz Allah’ın emaneti savsaklayan herkesten kısas almasıdır…
Umarım bizim aleyhimize olmazsınız…
Allah aşkına, bari aleyhimize olmayın…
Allah’ım sana şikayette bulunuyorum…
Sana şikayette bulunuyorum…
Sana şikayette bulunuyorum…
Gücümün azlığını, imkanımın yetersizliğini ve insanlara karşı zaafımı sana şikayet ediyorum…
Sen mustazafların Rabbisin…
Sen bizim Rabbimizsin…
Bizi kime bırakıyorsun…?
Bize cehennem olacak uzaklara mı? Veya düşmana mı?
Allah’ım..!
Akıtılan kanlar, dokunulan ırzlar, çiğnenen hürmetler, yetim bırakılan çocuklar, oğlunu yitirmiş anneler, dul kalmış kadınlar, yıkılmış evler ve ifsat edilmiş ekinler aşkına sana şikayette bulunuyorum…
Gücümüz dağıldı…
Birliğimiz bozuldu…
Yollarımız ayrıldı…
Halkımızın zaafını ve ümmetin bize yardım edip düşmanı yenmedeki aczini sana şikayet ediyorum…
Sayfa 74Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.