Uzun yıllardır bir kitabı okurken bu kadar çok uyuyakalmamıştım. Bu durum kitaptan değil benden kaynaklanıyor. Hiç yanlış anlaşılmasın; kitap muazzam. Ben yorgunum. Bu senenin başından bu yana sanırım kişisel tarihimin okunan en iyi kitapları üst üste geldi. Bir son duygusu, Sinekkuşu ve Dersler; bir hayatı açık seçik önüme koyup, işte böyle geçiveriyor ve sonunda hiç de öyle birden her şeyi çözmüş olmuyorsun, diye bağıran kitaplar. Sinekkuşunda bir telefon konuşması vardı. Psikolog, baş kahramanı uzun yıllar sonra telefonla arayıp, nasıl geçti, diye soruyordu. Adam, soruyu anlayamayıp, ne nasıl geçti, diyordu. Hayatın işte, diyordu psikolog. Dersler, koca bir ömrü önümüze seriyor. Başarılar ve sıradan hayatlar, bedeli ödenenler ve geri alınamayanlar, affedilenler ve içe oturup kalanlar, terk edenler ve gidenleri unutamayanlar, alınan kararlar ve başa gelenler. Hepsi. Yaşam denilen sürenin kendi kararlarımızla, savaş, pandemi gibi çaresizce başımıza gelenlerin karışımı bir kokteyl olduğunu işaret parmağıyla ite ite gözümüze sokuyor. Kokteylin tadı fena değil. Belki daha iyi olabilirdi. Bilemiyoruz. Barmen bir kadeh daha vermeyi reddediyor. Roland, baş kahramanımız. Alissa da onu kendi hayalini kurduğu başarı için 7 aylık bebeğiyle terkedip giden karısı. Alissa o kadar başarılı bir yazar oluyor ki Roland ondan nefret edemeyeceğine karar veriyor. Alman edebiyatının en iyi yazarı olacak kadar iyi olmasaydı belki nefret etmeye hakkı olabilirdi, diye düşünüyor. Alissa bir bedel ödüyor. Ölmeden önce Rolandı da bebekken bırakıp gittiği ve mektuplarına cevap vermediği, kapısına geldiğinde kovduğu oğlunu da görmek istiyor. Ama hayat Alissayı da es geçmiyor. Alissa benim hayalimde, yapayalnız ölürken değdi mi bunlara, sorusunu aklından çıkaramıyor. Ve cevabı herneyse, sonuna kadar hak ediyor. Değdi mi? Roland’ın hayatında 3 tane kadın var. İlki beynini baştan tasarlayan ve onu istismar eden müzik öğretmeni. Çocuklara özgü suçluluk duygusuyla Roland hatayı kendinde bulsa ve onlarca yıl sonra artık umursamıyorum, dese de içimden o ruh hastasının hak ettiği cezayı almamasının hıncını atamıyorum. Alissa Roland’ı seksen yaşında görmek için çağırdığında Roland’ın, gitmemek girmekten daha çok çaba gerektiriyor, deyişini aklımdan çıkaramıyorum. Uzun yıllar arkadaşı olan ikinci karısına evlenme teklif ettikten hemen sonra kadının kanser olduğunu öğrenmesini de. Dedikleri gibi hayat çok kısa ama geniş. Onlarca yıla milyonlarca küçük olay sığıyor. İnsan onlarca günlük yazıyor. Ama sonunda hafızasında kalanların küçük bir parçasını yazmış olduğunu fark ediyor. Ve her şey anlamsızlaşıyor. Ezcümle, Dersler muhteşem bir kitap. Katmanları açıldıkça insanı büyülüyor. Bir modern zaman klasiği.

DerslerIan McEwan · Yapı Kredi Yayınları · 2023101 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

çiğdem demirhan