Bugün @sibeldgn___ Sibelcimmle konuşurken çok eskilere gitti kafam. Dile kolay 15 yıl. Ve ona dedim ki psikolojik destek filan hikâye. Kendine destek olmayana kimse destek olamaz. İstese de olamaz. Benden bu kadar. Ruhuma gönderdim gizlice Hayatı heceledikten sonra bu harflerin bazılarını. Ve ara ara ruhum bana döndü Ve fısıldadı "Ben kendim cennet ve cehennemim." Düşünce ne kadar güçlüdür bilmiyorum ama bu yaşımda öğrendiğim tek şey Allah kimseye kaldıramayacağı yük yüklemiyormuş. O'nun taahhüt ettiği her şeyi hak deyip kabullenmek lazım ama , aynel yakin ilmel yakindeki gibi, yaşayınca başka oluyor iman. Her şey burada kafamın içinde demek çok zor. Öyle yaptığını sananlar var belli ki. Ama o kadar kolay değil. Öyle günler hatırlıyorum ki. O günler hadi ayağa kalkayım demelik değildi. Hâlâ bile değil. Psikolojik destek alan insanların kaç tanesi gecenin kör karanlığında hıçkırıklarından tükenerek sabahı etmiştir meselâ? Çoğu bunu denememiş bile olabilir. Yok bu konuda bekâr değilim, kolay değil yani boşama. Bu konuda otorite sayılırım Allah'ın izniyle. Benim kendime yaptıklarımı on kadın bir araya gelip yapamaz o kadar büyük konuşuyorum. Sonuçta ikna olduğum şey şu oldu: Geçmiyor. Bir defa kalbi etkileyen hiçbir duygu geçmiyor. Duyguların tersine şiddetle döndüğünü gördüm ama hisssizlik diye bir şey olmuyor. İçinde affetmek diye bir şey de yok kanımca. O kadar beceriksizsem onu bilemem. Benim kadar yokmuş gibi yapan biri var mıdır bilmem ama buna rağmen asla incitilmemiş, kırılmamış hissetmek diye bir şey yok. Her şey burada kafamın içinde değil, her şey burada kalbimin içinde diyorum. Düşüncenin gücünü belki hayattaki bazı somut sınavları verirken çok başarılı kullandım. Ama kalbî meselelerde kimse palavra sıkmasın. Siz bilirsiniz tabi. Yine de cici kitap.

Düşüncenin GücüJames Allen · Koridor Yayıncılık · 20082,427 okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren