Unutma, bu sadece bir oyun.
Caraval kitap yorumuyla geldimm (biraz geç oldu ama olsun)
Bu kitabın atmosferi okuduğum birçok kitaptan ayrıydı, öyle işlenmiş detaylar vardı kii kimin gerçekten kim olduğunu, asıl amaçlarını, hayal mi gerçek mi asla anlayamıyorsunuz size o merak duygusunu çok güzel aktarıyor.
Kitaptaki hiçbir karakter gereksiz değildi bence hepsinin küçükte olsa büyükte olsa hizmet ettiği bir amaçları vardı. Julian'ın amacını Dante'nin kim olduğunu Legend'in nasıl bir oyun oynadığını çözmeye çalışırken delirecektim Scarlett nasıl delirmesin yani.
Sihir konusuna gelince gerçekten güzel işlenmiş detaylardı her şey gerçekmiş hissiyatını çok güzel aktarmıştı bence, duygulara göre değişen elbiseler, gerçeği ve yaşanan olayları gösteren kitaplar, anahtarlar, yiyecek ve içecekler vs. Birde bir şey almak istiyorsun ama bunların karşılığı para değil de değiş tokuş, ömründen bir kaç gün, sırlarının, korkularının, arzularının, isteklerinin ne olduğu hakkında soru sorulması da hikayeye ayrı bir hava katmıştı.
Bizim iki kız kardeşe gelince başta Tellaya çok sinir oldum çok pervasız arkasını asla düşünmeyen bir havası vardı ama sonda yaptığı şeyi öğrendikten sonra bir tık hayran kaldım sanırım... Scarlette gelince yine başta sinirlendim sürekli kardeşini düşündüğü ve kendisini geri plana attığı için ama sonrasında yaptıkları anlamlı gelmye başladı annelerinin gidişinden sonra kendisini ve kardeşini korumaya çalışması ne kadar fedakar bir abla olduğunu gördüm ama birazcık anı yaşamasını ve kendisini de düşünmesini isterdim. Neyse sonu tatlıya bağlandığı için mutluyum ama sonunda Tellaya gelen mektup bir tedirgin etmedi değilll bir an önce ikinci kitaba başlamak istiyorumm.
Bence bir şans vermelisinizzz.