Merhaba! Benim adım Asma Adaeva. Çeçenya’nın Grozny kentinde doğdum. Şimdi Avusturya’nın Villach şehrinde yaşıyorum. Hayatım hakkında sizlere bir şeyler söylemek istiyorum.
Büyük savaş başladığında annemle birlikte dışarıdaydım. Askerler başlarımızın üzerine doğru ateş ediyordu ve o an bizim için sonun geldiğini düşündüm. Ama bir bodrum katına kaçtık. Gece boyunca uyuyamadım. Annem neredeyse her gece ağlıyordu ve beni bu da korkutuyordu. Ölmüşüm gibi hissediyordum. Büyük savaşın başladığı o günlerde Grozny’de kimse kalmadı. Biz de Nazran kentine gittik. Bir süre sonra Grozny’de önceki gibi büyük bir savaş kalmayınca geri döndük. Korkunç görünüyordu. Evimiz yıkılmıştı. Evimizin üzerine bir bomba atılmıştı. Biz de arkadaşlarımızın evine gittik. Askerler geldiler sahip olduğum tüm oyuncakları yatağın etrafına fırlatıp attılar. Ardında da anavatanımızdan ayrıldık. Avrupa’ya gitmek istedik ve bu yüzden buradayız.
Yolculuğumuz hakkında her şeyi hatırlamıyorum ama trenle geldik. İlk günlerde Avusturya’da olmak çok zordu, Almanca bile konuşamıyordum. Ama Avusturya’nın güzelliğini sevmiştim. Daha sonra okula gitmeye başladım ve durum gün geçtikçe daha iyiye gitmeye başladı. O zamandan beri burada arkadaşlarım var. Şimdi de biraz zorlanıyorum ama eskisi gibi değil. Sıklıkla televizyon izliyorum. Ama insanların beni yabancı olarak adlandırmaları ve bizin başka ülkelerde vurulacağımızı söylemelerinden hoşlanmıyorum. Eğer bu insanlar benim ülkeme gelselerdi ben onlara yardım ederdim.
Okulumu bitirdiğimde öğretmen ya da polis memuru olmak istiyorum. Avusturya’yı çok seviyorum. Sanırım hem Çeçenya hem de Avusturya, ikisi de benim evim. Ama bir şeyi çok iyi biliyorum ki savaşta yaşamak gerçekten çok zor.
Her zaman Putin’e sormak istedim: Evimizi neden yok ettin? Okulumu neden harabeye çevirdin? Askerlerini bizim anavatanımıza neden gönderdin? Biz sana hiçbir şey yapmadık ki.
Asma Adaeva
Avusturya’dan 13 yaşında bir Çeçen mülteci
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.