Biraz psikolojim bozuk olabilir
Ben kendi acıma üzülemiyorum, ağlayamıyorum da ve bunu daha öncesinden farketmiştim ama bilmiyorum kimseye söyleyemediğim şeyleri burada söyleyince rahatlıyorum. İçimde hep bir burukluk var ve nedenini özellikle birşeye bağlayamıyorum çünkü sadece biri mi yoksa bütün bu olanların hepsi mi o boşluğu oraya, kalbime kazıyan bilmiyorum. Kendimi yargılayamıyorum yaptığım her davranış için çünkü böyleydi bu yüzden bunu yaptım diyorum. Yaptığım şeylerde kendimi haklı görüyorum ama bu yaptığımın iyi bir şey olduğu anlamına gelmiyor çünkü yaptığım şey bana zarar veriyorsa beni üzüyorsa bunun iyi kalır bir yanı yok. Sonra diyorum ki tamam sen haklısın karşı taraf suçlu ama kendi içimi karşı tarafın sorunlu olduğuna inandıramıyorum ve sonra bütün ihale bana kalıyor. Neden diye sorduğum her kapı yüzüme 'senin yüzünden" diyor. Ben de "mademki ben suçluyum cezamı çekmeliyim" diyorum. Keşke bu kadar çabuk kabullenmeseydim suçlu olduğumu çünkü artık her şeyin sonunda "tamam bunun bedelini ödeyecem" diyorum. Haksız veya haklı olmama gerek yok. Artık kendimi savunma ihtiyacı hissetmeden suçlu psikolojisine giriyorum. Bir yerden sonra da ne oluyor biliyor musunuz, 'ben bu hayata bedel ödemeye gelmişim' diyorum. Evet gün içerisinde kimsenin eğlenmediği kadar eğleniyorum keyifli sohbetler yapıyorum. Dışarı çıkmak için verilen her fırsatı değerlendiriyorum ve herkes beni normal mutlu biri olarak görüyor. Şuan şey farkettim. Ben herkes beni mutlu bilsin istiyorum ve bu uğurda mutlu olmak uğruna geleceğime yatırım yapmadığımı farkettim. Bugün yapmam gereken görevlerimi yapmıyorum ve bunun ileride bana dönüşü kaygı bozukluğu olacak. Her şeyi bilerek yapıyorum ve ileride kendime "evet bunu sen yaptın şimdi bedelini ödeyeceksin" diyecem. Evet ben buraya hep bedel ödemeye gelmişim.
·
66 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.