Cengiz Aytmatov
Cengiz Aytmatov'ın, Elveda Gülsarı kitabı Kazak-Kırgız folklörünü, yöresel yaşam tarzlarını, at ve binicilik üzerine hünerlerin konuşturulduğu oyunları çok iyi motif olarak sunan bir kitap.Sosyâl yaşamdaki hayat tarzları da buna eklenince kitabın altyapısı ve fonu çok güçlü oluyor.Bozkır kültürünü buram buram hissediyorsunuz. Kendinizi Tanrı Dağları'nda, o bölgelerde Tanabay ile birlikte keçe çadırda zorluklarla mücadele ederken, Gülsarı'nın yetişmesini izlerken, Tanabay'a yapılan haksızlıklara sanki yanındaymışsınız gibi dişinizi sıkarak buluyorsunuz.Kitabın gücü kendini kitabın içine çekebilmesinde, yani olaylara tanık kılabilmesindedir. Bir sistem eleştirisi barındırması bakımından da siyasî ve dönem tarihî yönlerini de içinde barındırıyor.Tanabay aslında partiye ve sisteme inanmış varını yoğunu ortaya koyan bir insan hatta ağabeyini sürecek kadar(toprak ağaları tasfiyesi döneminde) Bununla birlikte iş bilmez, keyfiyetçi, halktan uzak, sadece amacı yükselmek olan yöneticiler tarafından çok sevdiği partiden koparılıyor.O dönemki SSCB'de sistemin uygulanışına yönelik eleştiriler barındırıyor.Bin bir emekle yetiştirdiği Gülsarı'yı Kolhoz başkanına vermek zorunda kalması, Gülsarı'nın itaatsizliğinin sonucunda kısırlaştırılması, Tanabay'ın yanında Gülsarı'nın can vermesi kitabın en trajik yönleridir.Tanabay'a küçük bir iade-i itibar Kerimbekov tarafından yapılsa da(partiye geri dönmesi için) artık Tanabay'ın sevgisi baki kalsa da inancı azalmıştır.Kitabımızın karakterleri halk arasından kurgulanmış nokta atışı yapılmıştır. Gülsarı'yı Kolhoz Başkanı Aldonoviç'e vermek zorunda kalması, Gülsarı'nın orada acılar çekmesi bir bakıma özel mülkiyetçiliğin de sorgulanması gerektiği hususuna eğiliyor gibi geldi. Gülsarı'nın özlemleri ve Tanabay'ı özlemleri bir noktada duygusallığı inanılmaz noktalara çıkarır.
