La Mort....... Ölüm....... Korkmaya başlamıştım... Önce ablamın kocasını bulup götüren ‘ölüm’, demek şimdi fellik fellik beni arıyordu... Ama burada bir tuhaflık vardı. Aradan bir müddet geçince halime güldüm. Bu gariplik neden ileri geliyordu, ben de bilemiyordum... Epey zamandan beri yapmadığım bir işi yaptım; aynanın karşısına geçip suratıma baktım... Bu surat da bana sırıtıyordu... Kendi görüntüme bakarken ‘ikinci ben’imi hatırladım. Fakat çok şükür aynada, Almanların Doppelgeanger dedikleri ‘ikinci ben’ime, yani ‘ikinci kişiliğim’ olması gereken bir başka görüntüme rastlamamıştım... Şu anda Amerikan sinemasında aktör olan arkadaşım K.’nın karısı, bir defasında benim de İkizimi Tokyo Kraliyet Tiyatrosu’nun koridorlarında görmüştü. Sonra da bana,
— Sizi geçen gün tiyatroda gördüm. Selamlamaya fırsat bulamadığımdan dolayı özür dilerim...
dediği zaman bayağı afallamıştım.
Yine bir gün, bacağı sakat bir çevirmen arkadaşım vefatından önce, benim ‘ikinci ben’imi Ginza’daki tütüncüde gördüğünü söylemişti... Demek ki, ‘Ölüm’ gelecek bile olsa bana değil ‘ikinci ben’ime gelecekti...
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.