Buyrun size iki masal. Üstelik masal içinde masal. Biri masal olamayacak kadar gerçek diğeri ise gerçek olamayacak kadar masal. Ama her bir masal da bizzat yaşanmış. Acıtmış, yıkmış, yakmış, dağıtmış ve izleri hâlâ acıtmaya devam ediyor. 
Murat Durmaz Murat Durmaz’dan okuduğu ikinci kitap bu. Sürgün kitabını okuduğumda da anlamıştım yüreğiyle yazdığını da bu kadar iyisini yapabileceğini tahmin etmiyordum. Bir adam nasıl olurda üç dişiyi bu kadar ustalıkla konuşturur? Üç farklı yaştaki kadın olup nasıl dokunur böyle yüreğimizin bam teline. Şaşırtıcı derecede başarılı bir roman 
Babaannem babaannem. Peşinen söyleyeyim mutlaka okuyun. Ha niye okuyayım derseniz de dinleyin o zaman. Üç dişi kuşun kırık kanatları ile barındığı bir evdeyiz ve bu evde kağıda dökülmemiş yasalar var. Evlat acısını tatmış, 59 yaşında olmasına rağmen 80’inde nineler gibi görünen, yüzü gülmez, saatlerce konuşup kimseyi bulamazsa kendisiyle bile kavga edebilen ama bazen de sıvası dökülmüş boş duvara uzun uzun bakan kadın, Cemre, yani babaanne. Karnındaki bebeği ile dul kalmış, evlere temizliğe giderek üç boğazı doyurup hayatta kalma mücadelesi veren, ruhu ellerinden çok aşınmış, isyanlar içinde ama içine atan 36 yaşındaki bir kadın, Leyla yani anne. Ve bu iki kadına tutunmaya çalışırken, peşlerinden sürüklenen, sağlıklı gelişmemiş, çelimsiz bedeniyle kara kuru, bakılmaktan çok anne ve babaannesine bakan 9 yaşındaki bir kız çocuğu, Nazlı yani romanımızın anlatıcısı. Nazlı babaannesinden dinlediği masalın gerçeğini ta kendisi olduğunu anladığında mı büyüyor, yoksa babaannesi öldüğünde mi? Babaannesinin masalının içindeki kötü kalpli canavarlar; darbeler, katliamlar, idamlar mı adım adım ölüme götürmüştü bu deli kadını. Cemre’nin yaşadıklarını siz yaşasaydınız, bile isteye deliliğe sonra ölüme vermez miydiniz kendinizi? Herkesin deli kadın dediği benim içinse bilge kadın mis kokulu babaannem. Bir masal gibi anlattı güzel ülkemin panoramasınını bize. O masalı anlata dursun bir yandan da üç dişi kuşun birbirine sığındıkları yuvayı sürekli sallayanlar vardı gerçek masalımızda. Temizliğe gidiyor sandığımız annemiz Leyla bir gece pavyon dönüşü yakalanınca ev ahalisine kimse gık diyemedi de içimize oturuverdi yokluğun çaresizliği. Sonra gencecik yaşında dul kalan Leyla ikinci baharına ama doğru ama yanlış bir yola çıkınca; bir yanımız elbet her şeyden önce kadınsın sen, dedi ama bir yanımız evde bir başlarına kalan bir yaşlı bir çocuk iki cana da acıdı için için. Çoğu kere gözümüzün önündedir tüm gerçekler de görmek istemeyiz ya hani, işimize gelmiyordur ya hani. Hah işte bu kitap o kafanızı çevirip görmezden geldiğiniz her şeyi gözünüze sokmaya geliyor. Boşuna kapatmayın gözlerinizi bu yaşananlar parmak uçlarınızla bile görünecek kadar sahici çünkü. Başta da demiştim mutlaka okuyun. sağlıkla ve kitapla kalın.
·
160 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.