Gönderi
Ölüm'den Umut'a
‘'Adanmışlık, sadece umutsuz bir duygusallıkla, akılsızca kendini öldürmek gibi bir şey değildir. Bundan çok farklıdır. Adanmışlık en muhteşem şekilde sonsuza kadar yaşamaktır. İnsanlık ancak bu saf adanmışlığa bağlı kalarak ölümsüz olur. Fakat adanmışlık için bir kılık da gerekmez. Herkes bugün, tam şu anda oldukları şekillerde kendilerini adamalıdır. Çapa yapan biri, çapa yaparkenki haliyle adanmışlığını göstermelidir. Kendin hakkında sahtekar olamazsın. Adanmışlıkta ertelemeye izin verilmez. İnsanın her anı, her dakikası adanmış olmalıdır.’'
Bir Osamu Dazai kitabıyla daha merhaba. Yanılmıyorsam yazardan okuduğum ikinci kitaptı PANDORA'NIN KUTUSU. Sanırım altını en çok çizdiğim Japon Klasiği oldu. Dazai'nin hayata karşı olan görüşüne katılsanız da katılmasanız da cümleleri sizi düşünmeye itiyor. İnsanlığımı Yitirirken kitabını okuduğumda bu kadar etkilenmemiştim ama bu kitabında daha da etkileyici cümlelerle karşımıza çıktığını düşünüyorum.
Özellikle Japon Edebiyatı'nın temelinde ataerkil sistemi çok net görüyorum. Bu beni rahatsız etse de günümüz dünyası ile karşılaştırdığımda hâlâ aynı düşüncelerde olmamız çok kırıcı. Bu kitapta da okuduğum tüm Japon Klasiklerinde olduğu gibi kadınlar hakkında rahatsız edici düşünceler vardı ama tabii ki her şeyi dönemine, coğrafyasına göre değerlendirmek gerekiyor.
Kitap hızlı okunuyordu ama içi boş cümleler yoktu. Birçok cümlesi sizi düşündürürken zevk almanızı sağlıyordu ve bence bu bir başarıdır. Baş karakterimizin intihar düşüncesinden umuda doğru değişen düşüncelerini okumak ne kadar güzel olsa da kitabın ilk yarısını ben daha çok sevdim. İkinci yarısını biraz geç okuduğum için de olabilir ama kitabın içine girmekte zorlandım.
Yine de genel olarak sevdiğim bir kitap oldu.
·
147 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.