Bu kitap. Bu kitap biraz farklıydı. Hissettirdikleri, belki de içinde yaşattığı o kargaşa çok güzeldi. Kitabı okurken eğleneceğimi sandım fakat büyüdüler. Sanki onlarla beraber bende büyüdüm. Yalnız hissettirmesi mi gerekiyordu bu kitabın, ya da eksik? Boğazım bitirdiğimde düğüm düğümdü. Çünkü hem bu kadar eksik hissettirip hem de bu kadar sevgi dolu hissettirmesi çok (nasıl desem) değişikti? Belki. Ama tam kelime o değil. Her şekilde güzeldi. Tek eksiği çok fazla hissettirmesiydi. Çok eksik. Çok. Bu kitabı ilk açtığımda eğlenip, gülüp mümkün olduğunca kahkaha atıcağımı sandım. Sonra okudum. Aristo'yu anladım. Garip ama anladım. Beni yargıladılar diye düşüncemden utandım mı diye düşündüm. Ya da birilerine hayal kırıklığı yaşatmayayım diye korktum düşüncelerimden. Ari ve Dante, her şeyiyle mükemmel iki kişilerdi. Dante, daha farklıydı. Benden çok farklıydı. Keskin sözleri vardı. Açık sözlüydü. Ari tam tersi. Durmak bilmeyen düşünceleri. Beni oradan oraya sürükleyen düşünceleri. Çok güzeldi. Çok çok güzeldi. Ama eksik hissettirdi ve ben bunu sevmedim. 1 puan bundan kırdım yoksa tek kelimeyle mükemmeldi. Kısaca konusundan bahsedeyim biraz. Yaz gelmişti. Aristo'nun pek bir arkadaşı yoktu ve ne yapacağını bilmiyordu. Yüzmeye gitti. Bilmemesine rağmen yüzmek ve boğulmamak istedi o yaz. Ve bir çocuk çıkageldi. Aristo'nun da deyimiyle Dante çıkagelmişti. Ona yüzme öğretmeyi teklif eden o çocuk. Sonra arkadaş oldular. Ve biz onları okuduk. Dante'nin babası en favori karakterimdi ilk başlarda. Sonra Ari, sonra Dante, sonra Ginna, ve en son yine Ari oldu. Karmaşıktı. Çok karmaşıktı. Ve ben bunu sevdim. Aristo'nun babası ise farklı bir konuydu. Çok farklı. Keşke onu da anlatabilseydim. Ama bazen herkesi her an anlamak zorunda değilsinizdir. Ve bunu bana bu kitap öğretti. Hoşçakalın. Işık kirliliğinden uzak yıldız izlemeli nice yıllarınız olsun. 4.5/5 Kelimeler, içinizde yaşadıklarında farklılaşıyordu. Fakat sevgi bana hep ağır geliyordu. Taşımam gereken bir şeymiş gibi. "Beni arıyordun," dedi. Ona baktım. "Rüyanda. Beni arıyordun." "Ben hep seni arıyorum," diye fısıldadı.