Kendi içinde kaybolduğunda hayat sana mucizeler sunacak. Yaşadıklarını anlamayacak, anlattıklarına şüpheyle bakacak insanlar olacak, muhakkak. Sen yine de yaşadığın mucizeye sahip çık ve yolunda ilerlemeye devam et! “Yaptığın en iyi keşif neydi?” diye sordu köstebek. “Bu halimle yeterli olduğum,” dedi çocuk. Bazen yeterli olduğunu hissetmeye ihtiyaç duyar insan. Kaldığı yerden devam edebilmek ya da yeni bir sayfa açıp kendinde yeniden var olabilmek için “yeterli” ve “değerli” olduğunu hissetmek ister. Eğer bu hissi yakalamaya yürekten inanırsa bir ses, bir nefes, bir kitap, bir insan, bir dost ya da bir yoldaş mutlaka gelir bulur onu ve elinden tutar. Kendi kendine ve hayata kapadığı gözünü açmasını sağlar. İnsan bazen bir mucizede, kaybettiği her şeyi yeniden bulur. Uzun süre tuttuğu nefesini usulca vererek hayata tekrar karışır. Ben iyi olmak için insanın hep özüne dönmesi gerektiğine inanırdım. Son zamanlarda anladım ki bazen özü korumak kaydı ile yönünü başka taraflara da döndürebilmeli insan. Bazen kaybettiklerini yeniden bulabilmek için gözlerini içinde kenetlediği yerden kaldırıp biraz uzaklara bakabilmeli insan. Ya da kendinden çıkabilme bazen. Kendinden çıkarak kendine bakan insan anlayacak ki kendini tamamlamak için aradığı şey yine kendinde. Çünkü hayattaki en büyük zaman kaybı birilerine kendini anlatmaya çalışmak, birilerinin seni anlayıp tamamlanması için beklemek. Son zamanlarda öğrendiğim en önemli şey şu oldu: İnsanın fark edilmesi için farklı bir şey yapmasına gerek yok. Sen kendin gibi kendi yolunda ilerlerken sana eşlik etmek isteyenler bir şekilde gelip yanında yürümeye başlıyorlar zaten. Hayat denilen bu yolda kendi yolumuza konulmasına izin verdiğimiz engellere zamanla kendi kendimizi sıkıca bağlıyor ve sonrasında mağdur olduğumuzu düşünerek o engellerle içimizde yaşayan her şeyi öldürmeye başlıyoruz. Halbuki engelleri aşmak, tekrar yürüyebilmek için atmamız gereken sadece bir ilk adım. Bunun için geleceği, olacak olanları düşünmek yerine anda kalarak, sadece atacağımız adıma odaklanmalıyız. Başkalarının adımları ile kıyaslamadan sadece kendi en iyi adımımızı atabilmeye… Yorulduğumuzu düşündüğümüzde gözlerimizi kapatıp geçtiğimiz yolları, engelleri, yıkıntıları düşünmek yerine yolumuzun henüz bitmediğine olan inancımızı büyütmeliyiz içimizde. Devam etmek için herkesin bir sebebe ihtiyacı var. Önemli olan o sebebi bulup ona sıkıca sarılmak. O sebebi hatırlayıp yola devam etmeye karar verdiğinde yol sana mutlaka eşlik edecek ve yolculuğunu güzel kılacak yoldaşlar gönderecektir. Bize düşen “kara bulutlar geldiğinde yolumuza devam etmek” ve “yakınımızda var olan güzelliklere odaklanmak.” Bu minicik kitap size ihtiyacınız olan o ilk adımı mutlaka verecek. Hem resimler hem kelimeler sizi olduğunuz yerden olmak istediğiniz yere getirmek için gerekli olan inanç için bir ışık yakacak. Bir kere okumanın yetmeyeceği, zaman zaman tekrar tekrar açıp okumak ihtiyacı duycağınız bir kitap olacak.

Çocuk, Köstebek, Tilki ve AtCharlie Mackesy · Mundi Yayınevi · 20212,543 okunma

·

568 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

•• M ••