Lisede bir dönem patlamasıyla sadece merhabalaşacak kadar tanışmıştım. Çünkü herkesin elinde veya dilinde olan ilgimi çekmiyordu, çekmiş olandan bile soğuyordum. Okumak için gözlerin çekilmesini bekleye bekleye yeni kitaplara dalış yaparken kitabı aklımdan çıkarmışım. (: Ders ayrımı yapmadan her dersi sevdiğim ve baya heyecanlı olduğum 9. sınıftaki halimi hatırlıyorum: "Artık daha da büyüdük ve daha çok farklı dersler göreceğiz yaşasınnn!" sevinciyleydim. Felsefenin yeri bende ayrıydı ama yüzeysel geçen ve hep bilgi verip hiç sohbete dönüştürmeyen öğretmenimiz yüzünden bu derste hayal kırıklığına uğramıştım. Soru sormaya dayalı bir ders anlatırken neden şak şak şak diye bilgi dayayıp geçersin ki? Fazla terim ve terim gibi isimleri varken üstüne konuları ışık hızıyla işlerken bu dersi nasıl sevelim ya da neyini merak edelim? Biri hariç çoğu öğretmenin bu dersi böyle işlemesi yüzünden sade felsefe temalı hiçbir kitaba el uzatmadım. "Felsefe temalı bir kitap." dendiğinde içim öğürüp kaçıyordu. Ve bu kendi başıma çalışıp dersi içimde bir yerde hâlâ az çok sevmeye devam eden hâlimdi... En son bir arkadaşım bana bunu önerdi. "Senin için okuyacağım." dedim birkaç yıl önce. Ve şimdiye kısmetmiş. :) 9. sınıftaki saf ilgimi ve heyecanımı uyandırdı. Bunun mutluluğuyla daha da keyif alarak okuyorum: dümdüz bilgi verip geçme sıfır, terim fışkırtıp "Ben ne okudum, bu ne biçim Türkçe? :p" dedirtme sıfır... Ki zaten 15 yaş üstüne değiniyor diye gayet akıcı, anlaşılır ve sade. Yaş durumu belki rahatsızlık verebilir "Hitap yaşı 15' ten başlıyor ben çocuk muyum okuyayım?" diye düşünebilirsiniz ama zaten 15 yaş üstü diyor altı değil. Bazı animasyonlar nasıl çocuk ve yetişkine hitap ediyorsa bu da öyle, okurken zihninizde animasyon çekiyorsunuz. Animasyon da sevmiyorsanız kendi sorununuz, ben bayılırım...

Sofie'nin DünyasıJostein Gaarder · Pan Yayıncılık · 202036.8k okunma

·

32 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Asra Zifir