Kitap okumaya ortaokulda Dostoyevski ile başladım. Daha sonra okuduğum diğer Rus Edebiyatı kitaplarında ve diğer tüm kitaplarda onun anlatım şeklini aradım. Bulamadığımda ise bana hep eksik geldi. “Ebedi Koca” kütüphanemde olduğu için okuduğum, bir “Suç ve Ceza”, “Ezilenler” kadar olmasa da etkileyici bir kitap. Baş kahramanı takip eden bir adam.. Şapkasında bir tül.. Ölen karısının eski sevgilisinin peşine düşmüş. Bir de hasta kızı var. Tabi karısı onu birçok kez aldattığından kimsen olduğu belli olmayan bir kız çocuğu. Baş kahraman Velchaninov çapkın, servet harcayan, biraz uçarı, bunun vicdan azabını çeken biri. Onu takip eden ve hem düşman hem hayran olan (bana göre) “kötü” karakter olan ise Pavel Pavlovitch yani “Ebedi Koca”. Peki nedir bu Ebedi Koca? Hayata evlenmem için gelmiş, başka vasfı olmayan erkek. Karısına göre şekil alan. Karısı öldüğünde evlenmeden yaşayamayan ve kendinden çok küçük olan bir genç kız ile evlenmeye kalkan bu karakteri bozuk adam. Kitap biraz akıcı gitmediğinden yavaş okudum. Sayfa sayısı az aslında. Ama sürüklemiyor bence. Kitap boyunca bu iki adamın çekişkili, çatışmalı, tuhaf ilişkisini okuyoruz. Günün sonunda Pavel Pavlovich özendiği genç olan karısının eski sevgilisi Velchaninov gibi olamayacağını anlıyor. Dostoyevski Sibirya’da yazmış kitabı. Sibirya onun kendini bulduğu yer olmuş aslında. Kitabın sonunda Dostoyevski’nin hayata dair çıkarımlarını okumak çok hoşuma gitti. Bunlardan en güzeli Nietzsche’nin “Bir şeyler öğrendiğim tek psikolog Dostoyevski’dir.” Sözü oldu. Gerçekten kişisel gelişim kitaplarından ziyade insanı tüm gerçekliğiyle ve derinlikleriyle ele alan ve okuyucuyu bununla yüzleştiren Dostoyevski’nin kitaplarını okumak insana dair çok daha fazla şey öğretiyor.

Ebedi KocaFyodor Dostoyevski · Öteki Yayınevi · 20072,900 okunma

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kader Eğercioğlu