Puanımdan anlaşılacağı üzere niye yazıldığına anlam veremediğim bir kitap oldu. Biraz dinlenir ve eğlenirim diye okumaya başladığım bu kitabın birçok yerinde sinirlendim diyebilirim. Hiç uzatmadan kitabı okurken beni çileden çıkaran Alex ile başlamak istiyorum. Geçmişte ailesinin gözünün önünde öldürülmesiyle travmatize olmuş karakterimiz bu kadar zenginliğin içinde terapi almaya gitmiyor ve intikam yemini ediyor. Buraya kadar empati yapabiliyorum çünkü onunla birebir ilgilenecek bir aile büyüğü olmadığı ( amcası sadece himayesine almış) için profesyonel bir desteğe sığınamamış olabilir. Fakat zaman ilerleyip 27 yaşına gelince insanın 160 IQ su ile bazı şeylerin yanlış olduğunu anlaması ve kendine daha iyi bir hayat sunmak adına gerekli ilgiyi kendine göstermesi gerektiğini bilebilirdi:) Kimseye saygısı olmayan 'benimsin , kime aitsin?' gibi saçmalıklarla karşısındaki insanda tahakküm kurarak bağlılık yaratmaya çalışan , herkesi gerek parası gerek işini gören tanıdıklarıyla tehdit ederek koskoca başarıya ulaşan , en yakın arkadaşını ve ailesini 8 yıl manipüle eden koca yürekli bir narsist. Evet arkadaşlar biliyorum kurgu karakter ama gerçek hayatta böyle insanlardan yeterince varken romanlarda bu insanların övülerek binbir çeşit kötülüklerini 'ama onun travması var yazııııık ' argümanıyla süslenerek sunulması ve buna aşk denmesi tamamen saçmalık. Çünkü gerçek bir ilişki insana belirsizlik, korku, güvensizlik hissettirmez. Gerçek ilişkideki insanlar birbirlerine karşı sevgi besler ve birbirlerinin hayatlarına, mesleklerine , seçimlerine saygı duyarak huzur içinde yaşarlar.( evet masal burada biteer:)) Daha fazla Alex karakteri hakkında konuşmak istemiyorum ve dünya üzerinden böyle insanların sonsuza kadar silinmesini diliyorum:)) Gelelim Ava karakterine... Kendisinin travmasına gerçekten üzüldüğümü ve babasının yaptığı iğrenç olaylardan dolayı kızımıza sevgi duyduğum yerler olduğunu söylemek isterim. Hatta Alex'i terkettiği zaman kendiyle yaptığı konuşmada 'işte bu be ' diye yükseldiğim yerler olduğu halde sonunda yine Ava yaptı yapacağını. Babası onu öldürmeye çalıştığı için yaşadığı travma yetmiyormuş gibi amcasını ve onun korumasını öldürdüğünü bildiği bir insanla nasıl yanyana durabilir aklım almadı. Kendisine saygı duymadığını düşündüğüm birçok satır okudum ve kitap beni eğlendirmekten çok uzaktaydı. Kısacası ( evet kısaca :)) bu hayata bir kere geliyoruz ve bize saygı duyulmasını istemek kadar doğal bir şey olmadığını düşünüyorum. Daha azına razı olmamamız gerektiğini ve kendimizi sevip en değerli şey olduğumuzu bilerek yaşamamız gerektiğini düşünüyorum. Umarım hepinizin hayatında size hakkınız olan değeri verecek insanlar olur ve Alex gibilerine sevgi besleyerek ömrünüzü 'onun kalbi var ben onu sevgim ile iyileştireceğim' gibi bir mantıkla yaşamazsınız. Keyifli okumalar dilerim:)

Çarpık AşkAna Huang · Martı Yayınları · 20233,207 okunma

·

58 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğçe Ünal