ekmeği dilimliyorum, tencerenin dibi için fikirlerim var
ayağıma kedinin keyfi dolanıyor, sakalımda sebepsiz tıraşlar
kafamın cümbüşünde tüm sekmeler açık duruyor
düşünmenin bir yeri var, var olduğunu unutuyor
ama batmakta iyisin sayın çapak, sayın kağıt kesiği
seni unutmayı seviyorum
ne zaman unutsam seni, gıcırından bir hayat tedavülden kalkıyor
Kapalıçarşı kepenkleriyle koşuyor
dışarı fırlıyor ustanın biri ellerini tezgahta unutuyor
bir tombalacı geçiyor şansın içinden torbası boş
tavşanı boğuyor Gülhane'de bir niyetçi
bir şey diyecektim sana unuttum, kaç aydır dolapta nar bekliyor
düşünmenin bir yeri var var olduğunu unutuyor
hangi odada arkamı dönsem sensin belki, belki yoksun
öğlenin konusu oluyorsun, vapura varmanın
güvertede salyası akan bir uyuklamanın
her defasında ilk kez başlıyorsun
saçlarını ilk kez sağa atıyorsun
ilk kez ateş istiyorsun
bahsediyorsun kendinden ilk kez
kartpostal sevdiğinden ve minik şeylerden mesela
sonra saymaya başlıyorum senden geriye doğru
dokuz, sekiz, yedi, altı, beş, dört, üç, iki, bir, sıfır...
unutmayı seviyorum