Uzun kitap okumanın büyüsü üzerimde çok güçlü bir etkiye sahip, hiç yoktan bir hayranlığa sebep oluyor. Böyle olmasına şaşacak değilim çünkü alışkanlıklarına sarılan bir adamım. Hatta ben yaşadıkça öyküsünü okuyacağım bir karakter olsun isterim. Bunun için küçük bir kandırmaca biliyorum gerçi. Güncel bir yazarı, özellikle günce türünde takip etmek. Oblomovluk ifadesinin Rusça başta olmak üzere pek çok dilde yer edindiğinden bahsediyor önsöz. Ben bizde pek rastlamadım. Önsöze göre Rusya’da çok yaygınmış kullanımı. Kitabı henüz bitirmemişken bile kafamda beliren bir düşünce vardı: Etrafımda Oblomovluk ifadesi kullanılsa büyük ihtimalle yanlış bir kullanım olacak ve ben bundan rahatsızlık duyacağımdır. “Oblomovun tapusu sende mi arkadaş” diyebilecekleri için kimseye ses çıkarmayacak, kıyıda köşede sıkıştırdığım insanlara bu rahatsızlığımdan bahsetmekle yetinmek zorunda kalacağımdır. Tabi ki bence haklı olacağımdır. Yukarıdaki paragrafta kokusunu belli ettiğim üzere Oblomov ile kendimi özdeşleştirme derecem bir hayli yüksek. Yalnız işler bende biraz daha karışık. Ben Ştolts’un yaşantısını teoride doğru buluyorum, içimden gelen, uygulamam ise Oblomov. Bildiğimiz üzere Oblomov da bir zamanlar Ştolts’un ilerlediği çizgi üzerine hedeflere sahipmiş. Yani ben kitaptaki Oblomov’un biraz daha öncesiyim, zaten yaşım da tam oralara denk geliyor. “Yazmak için fayda sağlayacak kitaplar” gibi bir soru sorulsa bu kitabı karakter oluşturma açısından başlara koyardım. Bunun tek sebebi karakterlerin çok iyi oluşturulması değil, o birçok kitapta var. Hemen her karakter yazarın, karakterin her hareketinde tutarlı davranması için kendine ayrı olarak hazırladığı bir notta yazacağı şekilde yer almıştı. Öyle yoğun bir halde ve net anlatımlar. İşte bu sayede “oluşturma” apaçık ortada. Hatta kafamda açılan bu kilit sayesinde önceden okuduğum birkaç kitabın da aynı klasmanda ne kadar iyi olduğunu fark ettim. Oblomov aynı zamanda çok sağlam bir ilişki romanı. Hatta biraz daha bu alana kaysa Oblomov ismini yetersiz bulabilirdim. Ne bileyim, Büyük Umutlar gibi bir isim gerekebilirdi. Ama mevcut haliyle kılpayı olsa da kurtarıyor. Zahar Oblomov diyalogları, efendi-uşak statüsünün hayatımda karşılığının olmamasının da etkisiyle, komedi tiyatrosu gibiydi. Ya da bir oyunun insanı gülümsetecek kısmı. Ben her seferinde keyiflendim. Bu sefer normalinden farklı olarak kitaptaki bazı karakterleri tanıdıklarıma benzettim. Hiçbirine gidip anlatmadım. Bir şekilde yeri gelirse konuşurum. Zaman zaman debinin arttığı dar boğazlar bulunsa da “Ne olacak?” diye merak ettiren bir olay örgüsü yoktu. Tabi her kitabın, hele bir de altı yüz sayfa kadarsa kendiliğinden bir “ne olacak”ı vardır, onu geçiyorum. Olay örgüsündeki bu koşturmaca noksanlığı hiç keyfimi kaçırmadı. İyi kötü bir okuma alışkanlığım var, zevkle okumak için böylesi kandırmacalara gerek duymuyor şükürler olsun.

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139.6k okunma

·

65 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

hasci