Seriye başlarken her kitabın farklı karakterlerden oluştuğunu vs düşünmüştüm. Ama meğer devam kitaplarıymış hepsi. Zaten ilk kitabın sonu öyle bir yerde bitiyor ki iyi de böyleymiş dedirtiyor. Öncelikle kurgunun çok sert olduğunu belirtmek isterim, ben buna bilerek başladım ama bir yerden sonra açıkçası Adrian adlı baş karakterimizin ısrarlı psikopat hareketleri rahatsız ediyor. Sonunda bir şey! öğreniyoruz ve "vay canına adam oldukça haklıymış" diyoruz. Hiç istemesem de adama hak verdim arkadaşlar. İşte kitap okumak böyle bir şey, bir an boğazlamak isterken diğer yandan sen de haklısın demek gibi... . Winter, sokaklarda yaşayan evsiz. Küçük kızını kaybettiğinden beri hiçbir gayesi olmadan günü kurtarmanın derdinde. Ta ki karşısına çıkan Adrian Volkov, ondan ölmüş karısı Lia gibi davranmasını isteyene kadar. Aslında buradaki ince nokta istemek den ziyade dayatmak. Winter ısrarla Lia olmadığını her söyleyişinde aldığı cezalardan kurtulmak için zorla da olsa Lia olmayı kabul eder. Lia olmanın zor olmasından ziyade Adrian'in koca olması daha çok zorlar Winter'i. Yeni hayatına alışmaya çalışmak, Adrian'ın isteklerine ayak uydurmak ve küçük bir çocuğun annesi olmak oldukça zorlarken üstüne bir de anlam veremediği kabuslarla baş etmek sokaklara geri dönme isteğini arttırıyor. Peki Lia, ona ne oldu da öldü diye içine düşen merakın üstesinden gelemiyor Adrian'ı daha da kızdırıyor. Sonrası ben şok modunda biten bir kurgu. Bir şeyler beklemiştim çünkü hiçbir yazar nefret edeceğimiz bir karakter yazmaz, mutlaka bir neden olmalı diye düşünürüz. Rina da bombayı kucağımıza attı ve ikinci kitaba geçiş yaptı. . Sert bir kitap olduğu için okuyabilecek arkadaşlara tavsiye ederim. Sonunda hak verecek olsanız da o kısma kadar 334 sayfa okuyorsunuz... . Okumak Iptiladir Müptelalara Selam Olsun...

Yalanın YeminiRina Kent · Ren Kitap · 2023815 okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Serpil Kır