Gültuğba: Aldırma ; yüzümde sabitlenmiş gülümsemeye , mesleki deformasyondur..... patronumun isteğidir yani. eh ! böyledir işte ,ömrü karalama defteri gibi kullanmanın sonucu.... bilincinde ;sürekli kelimeler açar ve asla kokmazlar hiç biri güller gibi bana göre kim yaparsa aşkın tarifini ;alayı yalandır ! başkası nasıl kullanabilir ki ! sana bakarken...

Aldırma ; yüzümde sabitlenmiş gülümsemeye , mesleki deformasyondur..... patronumun isteğidir yani. eh ! böyledir işte ,ömrü karalama defteri gibi kullanmanın sonucu.... bilincinde ;sürekli kelimeler açar ve asla kokmazlar hiç biri güller gibi bana göre kim yaparsa aşkın tarifini ;alayı yalandır ! başkası nasıl kullanabilir ki ! sana bakarken benim gözlerimi .... ve seni bana tarif ederken ,beynimin kullandığı kelimeleri.... kısaca ; iki kişilik olsa bile hikaye , aşk herkesin kendine kadardır .... sana erken gelmemle o kadar meşgul oldun ki hep , Bana çok geç kaldığını hiç anlayamadın.... Atilla ustanın da dediği gibi , Ahh ulan aysel !ben sana demedim mi ! Hadi şimdi; çevir kazı kurda ! beraber; bugün postunu yüzelim ,o zamanlar ki bizim.... çünkü utanıyorum artık ! kirinden pasından, yalnızlığımdaki yamaların ve yokluğun .... senden daha gerçek, daha yoğun ,daha çok benim olan, senden daha çok benim olan yokluğun! yama tutmaz oldu artık ! aklımın üzerinde. ne erken ne geç ....belki de ben ,oldu bitti seni zamansız sevdim. demek ki hep böyle oynanır bu oyun ; iki yek ! hep tek ! ve kazanan, hiçbir şeyi alır hep .... şimdi tüm hikayenin başını ben söylüyorum ,sonunu sen susuyorsun. madeni paralar gibi aşk, madeni paralar gibi parlak ! madeni paralar gibi köşesiz ,yuvarlak ! ve alım gücü kendi çağında geçerli. Çağı geçtiğinde ise paha biçilemeyecek kadar kıymetli artık değeri. Yuvarlak ,parlak madeni bir paradır aşk ! çoğu zaman insana, hesabının üstü kalsın diye verilir. iki kişilik hikayelerin faturası böyle kesilir çünkü, üçüncü kişinin doyamadan kalktığı bir sofrada sen hiç bir şiirin öldüğünü gördün mü ? ama şairler ölürler.... ölürler !..... hatta o kadar ölüler ki; bazen bunu yaşarken bile yapabilirler..... gözleri açık giderler ;göz bebekleri ucunda ,sivri kalem uçları batık .... hayatı aşktan gözü kapalı yaşayıp, öldüğünde gözü açık gitmenin ihtimali..... bunu en iyi hep tek ,hep yek olabilenler ,bilirler .... ellerim ! ....ellerim !.... İki elim karanlığa batıyor !..... oysa ben, çiçek tarhına basmak istiyorum ellerimi. çiçekler güzel çünkü ,çiçekler sevimli !... herkes sever çiçekleri ! bende ,herkes seviyor diye seviyorum çiçekleri seni ,herkesi seviyor diye seviyorum seni ,çiçekleri seviyor diye seviyorum seni ..... beni.... sevmez herkes ellerim karanlığa batık benim ! derim ayrılık rengi, yüzümde iki derin,dipsiz kuyu taşırım kaşlarımın altında. Saçlarımda şimşekler çalkalanır , Benim yüzüme en çok ; ayrılıklar yakışır , zihnimde ayruksu bir valiz açtığım da ..... çünkü ; belki de , taşınırken kendinden başka birine; insan her durakta yalnızca kendini bekler , ve dönerken başka biri olmayı getirir benliğine.... ben ...bende seni getiririm. Senin hiç bilemeyeceğin ,anlayamayacağın seni .... aşkı ancak ;kendine kadardır belki de ! aşktan çok acısını saranların.... aşkı ! işte böyle ! arabeskleştiririm ben ! Ancak acıyı çoğaltırım..... hadsizim ! kabacayım ! adapsızım çoğu defa ! Açık saçık konuşurum , Kufrederim, Uygunsuzum ,ölçüsüzüm ,çopurcadır,ve çoğu zaman genzimi yakar kelimelerim ! Bazen çok içerim. bazen olmadık yerlere giderim, Belki herkesin huzur kokar ....benim tütün kokar ellerim ! renkli hayatlara ,siyah gölgeler taşırım ! kalbimin kulakcığın da kabaran bir deniz öfkesi çınlatırım.... kalın kalın makaslar ayarlar göz kapaklarım, herkes en tatlı uykusundayken; ben gökyüzünü yırtarım densizim , sınırsızım ....ustanın dediği gibi " karanlığım , biraz çirkinim " ! çoğu kez gereksiz hırçınım ! vurdumduymazım da üstelik umursamazım ! ..... hakkım olduğunu düşünürüm çünkü, yaptığım her yapmamam gerekeni yapmaya.... çünkü benim yeldeğirmeni savaştıkları , Kendinden bi haber kapılmış yele ! Ve toplar tüfekler çevrilmiş üzerine ! Muttefiksiz bir halde .... Çünkü benim yaralı .... çok derin... derin... derin... yaralarım.... anlasana ! belki herkesin yerine yaralıyım ... belki yaralarıma kadardır, aşktan ne anladığım.... herkes çiçekleri sever... ben yaralarımı severim ... sen ,herkesi seversin ....ben yaralarını severim ..... birde kalemini severim ,bana verdin belki de ,mutlaka gözbebeklerinde saplı kalem uçlarıyla ölürler .... aşktan çok acısını sevenler..... Çünkü onlar ;bağıra basılmaktan çok ,uzaklaşmayı bilirler .... Aşktan çok kalemini severler

154 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gültuğba