Asy: "Gözle görülmez, ama göz önünde.": Gözle görülmez, ama göz önünde. Hayır, kelimeler söylenmediğinde ve sükunet sağlandığında eğer sessizlik dinlenirse bazı şeyler düzelebilir. Ancak ya bir gün söyleyemediklerim yüzünden doğru bildiklerimi unutursam, kaybedersem diye endişeleniyorum.. çünkü bazılarının sesslizliğini kendilerinden başka dinleyeni olmaz. Aslında bu yeterli. Ancak sadece bazen değer verdiklerine...

Hayır, kelimeler söylenmediğinde ve sükunet sağlandığında eğer sessizlik dinlenirse bazı şeyler düzelebilir. Ancak ya bir gün söyleyemediklerim yüzünden doğru bildiklerimi unutursam, kaybedersem diye endişeleniyorum.. çünkü bazılarının sesslizliğini kendilerinden başka dinleyeni olmaz. Aslında bu yeterli. Ancak sadece bazen değer verdiklerine kendilerini ifade etmek istediklerinden kelimelere ihtiyaç duyarlar. Her ne kadar hissettikleriyle anlattıkları aynı ölçüde olamasa da...Yalnızlık dünyayı doldururken, birini sevmekle başlıyormuş bir çok şey.. İnsan kendinin tanımadığı taraflarının bile farkına varabiliyormuş. Verileni kabul görenle, yalnızlık daha güzel bir hal alıyormuş. Birine aşık olduğun zaman bir mucize olur, ama yavaşça ortadan kalkar ve her şey bir rutine oturur. Bu yüzden aşka inanmam. aşk adı altında insanlar kendilerini bile unutur. Bir insan birini karşılık bekleyerek severse bu menfaati sevmektir. Oysa ihtiyaçtan değil, paylaşmak amacıyla sevmek, bir şey ummadan vermek.. Bir çiçeği sularken ondan güzel kokmasını talep etmemek gibidir..Bir kediyi beslerken ondan sana ilgi göstermesini beklememek gibidir.. Sevgi vermektir, talep etmek değil. bazıları uzaktan sever. İncitmekten korkar gibi. Çünkü İnsan dilleri içinde sevgi kadar yanlış anlaşılmış başka bir kelime yoktur. Sevgi bir var olma halidir, bir ilişki değil. İlişki uğruna verilen aşkın sürekli olması beklenir. beklenen süre tatmin etmediğinde geriye acı kalır. Çünkü aşkın tek taraflı kaldığı düşünülüp bunu kabul etmezler. Acılarını karşılarındaki insanın pişmanlık çekmesini isteyecek kadar kullanır, bir hapishane hayatı gibi kendilerine mahkum etmekten çekinmezler. beklentileri sonucu kendilerini bile unutup kaybederler. Oysa sevgi üzerine kurulan birlikteliğin sürekli olması gerektiğini düşünme, Çünkü bugün birlikte olduğunuzu ve yarın belki de ayrılacağınızı bilirsin. Önemli olan kendini birine adamış olmak değil, kendini kendine adarken yoluna denk düşenin özündekini görmeye verdiklerini almaya izin verdiğin. Kendin için iyi olanı seçtiğinde, geriye acı değil, sana katmasına izin verdiklerin, hissettirdikleri,varlığı, kendine öğrettikleriyle bile iyi gelmeye her zaman devam eder. Bir gün simasını unutsan bile hayatının bir döneminde onu sevdiğini unutmayacağını bilirsin. Çünkü sadece ona değil, aynı zamanda kendisiyle olan ilişkisine de sevgini ve saygını gösterdiğinde... Onu sevdiğini yalnızca gitmesine izin verdiğinde anlarsın. 05.05.24 Konu aramak değildi. konu Ruhumun ahengine renk katmanla şekillendi.

··

257 görüntüleme