564 syf.
9/10 puan verdi
~~~Benim kendim olmaktan başka çarem yok. İnsanlar beni ne kadar terk ederse etsin, ben insanları ne kadar terk edersem edeyim, birçok güzel duygu ve mükemmel rüya yok olup gitse bile, ben kendimden başka bir şey olamam~~~
Bilim kurgu, polisiye öykü ve post-modern konuları ile hepsini bir araya getiren Haşlanmış Harikalar Diyarı ve Dünyanın Sonu, bir adamın çağdaş Tokyo'nun Kafkaesk yeraltı dünyasına inişini takip ederek, Doğu ile Batı'yı, trajedi ile komediyi, şefkat ile tarafsızlığı, argo ile felsefeyi birleştirir 
Haruki Murakami ...
Hiç durak bilmeyen kendi içindeki felsefeyle etkili hale gelen romanda, Batı'nın bilinci üzerine dalıyor ki genelde yazarın kitaplarında mutlaka dokunuşlar olur. Haşlanmış Harikalar Diyarı ve Dünyanın Sonu, içinde bölünmüş beyinli bir bilgisayar, dengesiz bir bilim adamı, şaşırtıcı Lauren Bacall, Bob Dylan ve çeşitli haydutların, kütüphanecilerin ve yeraltı canavarlarının yer aldığı anlatısal bir parçacık ekleyerek okuru hep dinamik tutarak hepsini bir arada toplar. Ortaya çıkan durumlar ise zihnin doğası ve kullanımları üzerine hem komik hem de son derece ciddi bir zihin koşturması olur.
Kendi benliğimiz, kabuğumuz ve gölge üzerinden ölümsüzlük, sonsuzluk durumları ile haşlanmış harikalar diyarı ve dünyanın sonu bölümleriyle, tek boynuzlu atlar ve insan bilincinin sırları, bilgi teknolojisi ve doyumsuz kütüphanecilerle seksin özellikleri ile Murakami'nin en gizemli ve mistik romanı olarak da kabul edilir.
Ben kendim hiçbir yere gidemem. Kendim orada durur, her zaman benim dönüp gelmemi bekler. Yüreğin yerinde durduğu sürece, gittiğin yer neresi olursa olsun, hiçbir şey kaybetmezsin. Herkes, az ya da çok farklılıklar olsa bile duygularını kabukla örter. Her insanın bir konuda birinci sınıf olabilme yeteneği vardır. Sorun yalnızca bunun yeterince açığa çıkarılamaması. Açığa çıkarmayı bilmeyen insanlar birbirinin üzerine yüklenip, o yetenekleri iyice ezdiği için, çoğu insan birinci sınıf olamıyor. Sonra karşılıklı olarak ufalanıp yok oluyorlar. Gerçek dâhi dediğin, kendi dünyasıyla yetinmeyi de bilendir. Her şeyin yolunda gideceğine inanırsan, dünyada korkacağın hiçbir şey de kalmaz. Ya da herşey kötü gidiyorsa hep de öyle devam edecektir hissiyle kendi benliğim, kabuğum ve dış dünya üzerinden güzel bı Murakami kitabı okudum. Konular ilginç ilerlese de soluksuz okunan bı kitap oldu benim için...
~~~Sahile vuran şeyler, her ne olursa olsun, hep tuhaf bir şekilde tertemiz olurdu. Kullanılamayacak ölçüde yıpranmış olurlardı, ama hepsi tertemizdi. Pisliğinden dokunamayacağın tek bir şey bile olmazdı. Deniz çok özel bir şey. Şimdiye kadarki yaşamıma dönüp baktığımda, hep o sahile vuran ıvır zıvır şeyleri anımsarım. Yaşantım da hep öyleydi işte. Ivır zıvır şeyleri toplayıp, kendimce temiz hale getirerek başka bir tarafa atıp durdum. Fakat kullanabileceğim bir yer olmadan. Durdukları yerde çürüdüler işte~~~
·
331 görüntüleme
Kitapları çok hacimli olmasına rağmen akıcı ve merak uyandırıcı konularıyla kendini okutuyor
Hatta fantastik gizemli unsurlar ekleyerek bile 1şekilde okutuyor Hocam, ben pek sevmem de😀 bu konulara içindeki benlik durumundan varoluş oğesinden ötürü gibi düşündüm kitabı okurken aslında başka 1i bu konuları yazmış olsa bu kadar akıcı hale getirebilir mi diye de düşündüm özellikle bu kitabını okurken ben de, iyi ki yazıyor Haruki Murakami 🙏🏻📚✨
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.