İvan İlyiç'in Ölümü
Basit, sıradan bir adamın hayatını anlatıp sıradan çoğu insan gibi olan ölümünü anlatan bir hikâye gibi durabilir kimi okuyana da okuyacak olan okurlara ama tüm yaşamı ve ölümün derinliğini hissettirecek o derinliğin içindeymişsiniz gibi sizi alıp bundan belki çok uzun yıllar sonrasına, belki de o kadar uzakta olmayacağını düşündürtecek her an ölümün sizin de yakaniza yapışacağını düşündüğünüz yarına götürebilir. Para, mevki hırs... Bunlar hiçbiri bir sağlık, bir yaşam vaat edemez, gün gelecek hiçbiri kurtarıcımız olamayacak kadar anlamsız ve basit olacak. Bazen istediğimiz bir işi alınca çok mutlu oluruz ya da çok sevdiğimiz bir arkadaşımızla güzel bir gün geçirince de mutlu oluruz. Bunların bize mutluluk getirdiğini zannederken o çok sevdiğimiz işi alınca içine girip o durgun ve sıkıcı hayatın içinde yine boğulmaya başlayabilir bunun bir zorunluluk ve son olduğunu düşünürüz, ya da arkadaşımızla geçirdiğimiz o şahane günün de sonu geliyor. Bunların hepsi aslında biraz da olsa ölümü hatırlatıyor bize. Ama sanırım o eşiğe gelmeden tam olarak bu kadar kıymetli ve değerli olan şu zamanın biricikliğini de bize sunduğu özgürlüğü de anlayamayacağız.
Lev Tolstoy'un hangi kitabını okuduysam beni o derinliğin içine gömdü, bir süre debelenip o derinliğin içinden çıkabilmek için uğraşıyorum. Ben oradayken etrafımdaki sesleri, insanları bir süre boyunca o bulunduğum derinliğin içindeyken yorumluyorum; sonra bir şekilde oradan çıkıyorum bir şekilde üzerinden o bıraktığı etkiyi unutuyorum ama an geliyor gene karşıma dikiliyor.
Daha önceki Tolstoy incelememde de anlattım, onun hikâyeleri biraz sırlar dünyası dizisini izleyen bilir, o hikâyeler gibi :) ama biraz fark yarattığı doğrudur.
Hayat çok kısa yaşayın, sevin, sevilin, sevdiklerinize onları sevdiğinizi söylemekten utanmayın. Yaşamınıza güzellikler getirin.
KEYİFLİ OKUMALAR
