Pencerene üfle,
Canını yak çıkar derinlere.
Reşat Bey ahvali paspası üzerine,
Çıkamadın şu günahından.
Ateşe üfle,
Çevir tekrar üfle.
Kabuğun çatlar,
Üzerini yapıştırma ha...
Vaktini attın müsait bir çöpe,
Bugünü de öldürdün.
Hadi eyvallah sana,
Gerçeği unuttun.
Sana "gel" dediler buraya,
Sen buradan gittin oraya.
Ne hoş dinlersin sana küfredilen hayâya,
Özüne gel diyeceğim de nereden bulacaksın...
Lambaya üfle,
Evir çevir bir daha üfle.
Üzerine düşen dengeye,
Saçmalığı yurt mu edindin?
Hele dön aynaya üfle,
Böyle zehir oldu bir günün.
İçinde ne saklarsın?
Kus rahatlarsın.
Reşat dünya senin neyine?
Sarıp sarmala dünyadan düşene.
Ortalık yansın,
Senin velvelene.
Bu şehir seni yutacak,
Çiğneyip tükürecek.
Sen hiç anlamadan,
Hadi eyvallah o zaman.
Karanlığa üfle,
Güneşi söndür.
Pankartlar da ölümler,
Bu sana güzel arıza.
AYKUT BARIŞ ÇELİK