Gönderi
YAŞAMA AZMİ
En son Knut Hamsun'un "Açlık" Romanı'nı okuduktan hemen sonra Jack London'ın "Ateş Yakmak" kitabını okumam hoş bir tesadüf olsa gerek. Her ikisindeki insanın fiziksel mücadelesinin ve sonrasındaki psikolojik direnişinin anlatımı oldukça etkileyiciydi.
Jack London'ın anlatımı oldukça yalın, edebi ağdalı ve kompleks bir dili yok. Gündelik hayatta gibi bir anlatımı var ancak anlatımıyla siz de adeta orada, o kuzey soğuğunda iliklerinize kadar üşüyorsunuz. Kimi zaman umutsuzluğa kapılıp kimi zaman mücadelenizi elden bırakmıyorsunuz.
Bu kitabında 3 tane hikaye yer alıyor. 1. Ateş Yakmak (1908) 2. Ateş Yakmak (1902) ve 3.Yaşama Azmi.
1. ve 2. hikayeler benzer ancak sonları farklı. İlk hikaye daha detaylı, uzun. İlk hikayeyi daha çok sevdim, ancak beni ençok etkileyen 3. hikaye oldu. 3 hikayede de baş kahramanın soğuk hava, açlık ve doğayla mücadelesi anlatılıyor.
İnce buz tabakasına batan bir ayak ateş yakılıp kurutulmazsa ölüm demektir. Ateş ise hayat vadeder. Eksi 45 derecede tek başına yürümek, nefes almak, yemek yemek.. Duyuların kaybı; duyu organlarının soğukla iletişim tellerin kesilmesi. Kahramanın ayakta olup olmadığını anlaması için aşağıya ayaklarına bakması bu durumu ne de güzel anlatmış.
Kar fırtınasına yakalanan bir adamın bir sığır öldürüp gövdesinin içine girmesini okuduğumda "The Revenant" Filmi'nde Leonardo DiCaprio'nun yoğun kar fırtınasından korunmak için ölü bir atın iç organlarını temizleyip karnına sığınmasını hatırladım. (İzlemeyenlerin kesinlikle izlemesini tavsiye ederim, müthiş bir hayatta kalma mücadelesidir.)
İlk hikayedeki insanın köpek ile olan otorite mücadelesi ve soğuktan uykuya yani bir anlamda ölüme dalış ne kadar da sessiz ve sadece hissettirilerek anlatılmış.
3.hikayedeki hasta ve bitkin bir kurtla olan hayatta kimin kalacağı ile ilgili çekişmeli mücadele ise nefisti.
Kısacası sadece 56 sayfalık 3 güzel mücadele hikayesi bu.
·
51 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.