İnsanlar bazen kendi yaptıkları hatalarından çok, başkaları hataları yüzünden yıllar boyunca deli olmadığı halde ve başkaları tarafından deliymiş gibi görünüp, tımarhaneye yatırıldı. İsyan bunlardan biriydi.! Babası öldükten sonra, kardeşi tarafından bir tımarhane hastanesine kapatılıp yıllarca eşi Clara’ya ve yeni doğmuş kızı Bakü’ye hasret kalmıştır. Özlemini eşine sürekli mektuplarla, dile getirip her gün yazmakta. Ve kızının doğduğunu o tımarhane de öğrenir. Önce biraz sevinç, mutlulukla dolar gözleri. Ama sonra anlar hayatının bir parçası olan ailesinden uzak olduğunu. Kardeşi tarafından ihanete uğramış isyan, yirmi sekiz yıl sonrasına kadar uzun bir süre eşinden haber alamaz mektuplar cevap vermezdi. İsyan, tımarhane boyunca lakabı Lobo en yakın kadim dostu olan, sırrını onunla paylaşan tek insandı. Aslında Lobo’nun hikayesi de ihanetten yana olduğu için düşmüştür bu tımarhaneye. Fakat, (Lobo’nun hikayesini kitap okuyunca öğrenmenizi tavsiye ederim) konumuza gelince, isyan Clara ve Bakü’ye özlemi gittikçe artıyor. Bakü zamanla büyüdü genç kocaman bir kız olmuştu. Babasını sürekli merak edip ve izini arardı. Babasını tımarhane de görmek isterdi fakat, amcası özellikle tembih etmişti hastane müdürüne onu görmeye kimse gelmesine izin verilmemesi için. Her sabah hemşireler tarafından verilen ilaçlarıyla beraber sabah kahvesi , onun yeniden doğan güneşiyle bir kez daha çok hasrete mağdur ediyordu. Bakü babasının lakabı olduğu için annesi tarafından Bakü olarak isim vermiş kızına. Bakü babasının yirmi sekiz yıldır görmediği için, dert yanar tutuşur.
İsyan bir gün Begrant’dan mektup alır, Bakü evlenmiş diye. Clara uzun zamandır isyana mektup göndermiyor, cevap vermiyordu. İsya’nın hiç göremediği kızının evlenmesine sevinsin yoksa, hasretinden yanmasına üzülsün karar vermemekte. “İnsan özlemini çektiği sevinçlere ulaşamadığı zaman sıkılır.” (S. 138)
İdris Kayan
Tavsiye edilen kitap: 
Doğunun Limanları
·
128 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.