Rüzgar eser, yapraklar dökülür,
Sonbahar hüznü her yere dökülür.
Yalnızım ben, sessiz ve durgun,
Kalbimde bir sızı, hüzünle dolu.
Bir zamanlar sevgi vardı, neşe ve kahkaha,
Hayat bir masaldı, her şey varmış gibi anca.
Ama bir gün gitti, sessizce ve soğuk,
Bırakarak ardında boşluk ve soluk.
Kalbimin telleri kopmuş, akortsuz ve yorgun,
Eski ezgiler çalmıyor, neşesi yok bir türlü.
Her nota bir acı, her akor bir gözyaşı,
Hüzün şarkısı çalıyor, dinleyen yok bu sessiz gecede.
Bir gün gelir belki, güneş doğar yeniden,
Isıtır yüreğimi, dağıtır soğuk bedeni.
Yeni bir şarkı yazılır, umutla ve sevgiyle,
Kalbimdeki teller yeniden titrer, coşkuyla ve keyifle.
O zamana kadar beklerim, karanlığın içinde,
Bir ışık ararım, belki bir gün o da gelir diye.
Yalnız değilim ben, biliyorum bir yerlerde,
Aynı acıyı paylaşan, aynı hüznü duyan kalpler var belki de.
Bir gün bir araya geliriz, belki de o zaman ,
Hüzün şarkımız biter, sevgi türküsü çalar her yan.
Kalbimizdeki teller yeniden onarılır,
Ve biz yeniden yaşarız, sevgi ve mutlulukla dolu bir hayatı. 
Dr.McFly
·
55 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.