"Bir sokak hep aynı sokaktı
Gece hep aynı gece
Aynı yıldızlarıyla
Sabah nasıl da umursamazdı
Nasıl da dopdolu kendisiyle
Nasıl da sadece kendisi
Biz ona konuk gibi bir şeydik
Gençliğimiz son hızla
Geçiyorken
İlkbahar yine geliyordu
Hem kendisi
Hem başka bir
İlkbahar olarak
Neden her şey hem kendisi
Hem bie başka şeydi
(...)
Sevgiyle yitiriş arasında
Ellerinden kayıp giden
Mutluluğa ağlarken
Kendinin ve
Herkesin yazgısına
Sabah hiç bir şey olmamış gibi
Sabahlığına başlarken
İşte her şey yeniden başlıyor
Sokaklar süpürülüp yıkanıyor
Süpürülüp yıkanıyor
Geride kalmış ne varsa
Akmış ve akacak
Bütün göz yaşları da
Buna dahil
Ve bütün sanat akımları
Yazılmış ve yazılacak
Bütün şiirler
Değil mi ki kuşlar
Binlerce yıldır
Nasıl ötmüşlerse
Yine öyle
Ötmekteler
Ne dut ağaçlarının gölgesi
Ne desenli yapraklarıyla
Çınarlar
Bizimle ilgili
Onlar için ölüm de
Doğal bir şey
Yaşam gibi
Sadece bizim yazgımızda
Mutlu ettiği kadar
Acıtan bir şey var"
Sayfa: 52-54
Hayata Uzun Veda
·
56 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.