Nerden başlasam...
İlk bölümler gerçekten çok güzeldi. Baya etkileyici duruyordu. Güzel bir kitap okuyacağım hissiyatına sahipti. Ama ilerledikçe bir şeylerde bozukluk oldu. Turnuvalar çok basit ve kısaca anlatılmıştı. Yani Halfmoon Turnuvası şöyle tehlikeli napcaz biz diye yakınıyorlardı turnuva iki bölümde şak diye bitti. Turnuvaları ciddiye alamadım ve bu kitabın en kötü yeri. Kırdığım 5 puanın üçü buradan resmen. Çünkü bu Kejari kitabın plot'u zaten. Yani bunu yalapşap anlatamazsın.
Oraya'nın her turnuvada en az 2 vampir öldürmesi de bana hiç gerçekçi gelmedi. İnsan olduğu için yakınıyor aka vampir gibi öldürüyor. Bazı yerlerde Raihn (amk oçu gram sevmedim) onu kurtardı ama aşırı gerçekçilij dışıydı. Yani insanım diyor ama vampir kadar güçlü. Vampirlerin ortasında büyüyen bir insanın büyük, gerçekten büyük bir ayrımı olmalı ama bu güzel yazılmamıştı.
Çok tekrarlayıcıydı ve yazım dili bu yüzden soğuttu kendinden. Bir paragraf var ve bu paragrafta istisnasız şöyle bir yapı var "over and over and over again" and and and... anlıyorum.
vincent ve oraya arasındaki complex ilişki çok güzeldi ama kitapta bu ilişkiye bağlanmamı yetecek kadar vincent yoktu.
en sevmediğim kısım ise raihn'in dead exleri. adamın karısı çocuğu varmış. ondan sonra da bir exi daha var. yani sensiz yapamam demesi çok da gerçekçi gelmedi çünkü oraya ölürse bunu başka birine de söyleyebilir. yapmış daha önce ne de olsa.
SPOILER
abi raihn mal mısın. kızın babasını öldürdün ve sonra onunla evlendin. ve tavırları şey gibi "ya bu niye böyle yapıyor ki babası bize savaş açmıştı" resmen bu tavura sahip.
oraya gittikçe mallaştı bir de.
ana karakterleri sevmeyince kitap öyle etkilemiyor.
