aden\\ezra\\ m.ö
Aden, Ezra'nın hangi kitabı okuduğuna bakmak için yavaşça kitabın kapağını kaldırdı. Dorian Gray'in Portresi, diye fısıldadı kendi kendine. Ardından çantasına uzanıp aynı kitabı çıkardı ve Ezra'ya doğru uzattı. Ezra'nınkine kıyasla eskimiş görünüyordu kitap. Sayfa kenarları post-itlerle dolu ve hafif sararmıştı. Ezra Aden'in uzattığı kitabı eline alarak incelemeye başladı. Aynı kitabı gördüğüne şaşırmış bir ifade vardı yüzünde.
''Kitabı bu hale getirmek için...'' dedi Ezra yıpranmış kenarları işaret ederek. ''...kaç kere okuman gerekti?''
Aden kitabı geri alarak içerisindekileri göstermek için hızlıca sayfaları çevirdi. Sayfa kenarlarında küçük yazılarla notlar tutulmuş, post-itler altını çizdiği cümlelerin köşelerine yapıştırılmıştı. Ezra'nın sorusunu cevapladı.
''Dorian Gray'in Portresi benim en sevdiğim kitap. Sürekli sevdiğim cümleleri tekrar okuduğum için bu kadar yıprandı sanırım. Belli ki sen daha yeni başlamışsın okumaya, kitabın yeni gibi duruyor. Okumayı bitirdiğinde konuşalım asıl.''
Ezra belli belirsiz gülümsedi.
''Kitabı 2. okuyuşum aslında. Ve benim de en sevdiğim kitaplar arasında.''
Aden Ezra'nın yanıtına şaşırmıştı. Elindeki kitap yeni gibi görünüyordu çünkü.
''Sayfaları çevirmeden falan mı okudun?'' dedi kitabı işaret ederek. ''Nasıl böyle görünebilir?''
Ezra oturduğu pozisyonu değiştirerek Aden'e doğru döndü. Elindeki kitabı incelemesi için uzattı. Aden kitabın sayfalarını hızlıca çevirdi. Rahatça çevrilmesinden ve bazı sayfaların kendiliğinden açılmasından kitabın daha önce okunduğunu anladı. Ama o kadar temiz görünüyordu ki dikkatli bakmadan anlaşılamazdı. Ezra, Aden'in incelemesi bittiğinde kitabı geri alıp rastgele bir sayfa açtı.
''Ben kitaplardaki özel cümleleri kendime saklarım.'' dedi. ''Altını çizmem hiç, ezberlerim.''
Açtığı sayfayı Aden'e doğru tutarak bir cümleyi okudu sessizce.
''Ben birini çok sevdim mi, adını kimseye söylemem. Bir parçasını başkasına vermek gibi gelir bana.''
Kendi kitabında da altını çizdiği ve çok beğendiği cümlelerden biriydi bu.
''Tüm o cümleleri ezberlemek zor olmuyor mu?'' diye sordu. ''Sonuçta kitap senin ve görmesini istemediğin kişilerden saklayabilirsin.''
Ezra ''Zihin sonsuza dek genişletilebilir.'' dedi, başını işaret ederek. ''Yeter ki dolduracak bir şeyler bul.''
Aden şaşkındı. Dışarıdan bakıldığında kitap okuduğu bile belli olmayan biriydi Ezra. Şimdi ise yepyeni biriyle tanışıyormuş hissine kapıldı. Aynı kişi, farklı bir ruh gibi.
''Daha önce böyle düşünmemiştim.'' dedi cevaben. ''Fikrine saygı duyarım ama ben tam tersini düşünüyorum bu konuda.'' Elindeki kitabın rastgele bir sayfasını açıp aldığı notlardan birkaçını gösterdi. ''Kitabın cümlelerinden çok, o cümlenin hissettirdikleri önemli benim için. Belki başka bir kitapta aynı cümleye denk gelebilirim ama kendi duygularımı hatırlamak okuduğum cümleden daha çok mutlu eder beni.''
Ezra anladığını ifade etmek için hafifçe kafasını salladı.
''İkimiz de aynı şeyi yapıyoruz aslında'' dedi sonra. ''Tek fark, ben duygularımı zihnimde yaşıyorum ve başkasının ne hissettiğimi görmesi konusunda daha temkinliyim. Yazılar olmadan da cümlelerin hissettirdiklerini anımsayabilirim. Sense cümlelerin sana kattıklarını hatırlamak için notlarına başvuruyorsun.''
Aden, Ezra'nın söylediklerini düşündü bir süre. Ona hak vermişti ama yine de kendi yaptığının daha mantıklı olduğunu savunuyordu.
''Seni bu kadar gizlenmeye iten ne peki?'' diye sordu. ''Bu kadar ezber yapmak için iyi bir sebebi olmalı insanın.''
Ezra burukça gülümsedi bu sefer.
''Dışa vurduğum cümlelerimden beklediğim tepkiyi alamadım hiçbir zaman.'' dedi. ''Bende zihnime yazmaya başladım cümlelerimi. Belki bir gün kağıda dökme cesareti bulabilirim diye ümit ettim hep.''
Aden Ezra'yı hiç tanımadığını fark etti o an. Her ne kadar 3 gündür birlikte olsalar da az çok kişiliklerini anlayabilmişti diğerlerinin. Ama Ezra'yı şu anda ilk kez görüyor gibiydi. Dışarıdan bakıldığında olgun ve tasasız bir görüntüsü olsa da içinde çok hassas bir tarafı olduğunu görüyordu şimdi.
''Belki de cümlelerini yanlış yerlere sarf etmişsindir.''
Ezra bir süre konuşmadı, sadece yüzüne baktı.
''Eğer bir gün doğru sahili bulursam...'' dedi sonunda. ''denize anlatmaktan çekinmeyeceğim.''
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.