Tropikal İklimde Bir Yazarın Acıları
Brezilya'daki varoş hayatı dibine kadar hissettiren bir roman. Rio de Janeiro'da yalnız başına yaşayan bir yazar olan Özgür'ün Kırmızı Pelerlinli Kent'i yazarken yaşadığı ölüm korkusu, açlık ve yalnızlıkla boğuşma sürecini işliyor. Etrafında bütün sefil ve çirkin olaylar dönüp duruyor. Tek kurşunla ölüp gidenler, hırsızlar, tecavüzcüler, fuhuşçular, içkiciler, uyuşturucu bağımlıları tüm kenti kaplamış. Cehennem gibi bir yer. Brezilya hem doğası hem insanıyla çok vahşi bir yer olarak aklımda kalacak artık.
Özgür'ün kendisi de bu pis düzene ayak uydurmuş, yalnızlığından biraz olsun kurtulmak için kendini içkiye ve cinselliğe veriyor. Ruhunu kurtaramadığı dünyada bedeniyle var olmaya çalışıyor. Ruhunu belki de tek ortaya koyduğu yer, yazarlık. Ancak yazarak gerçekten yaşıyor gibi. Yine de içimden ona sormadan edemiyorum: "Neden burada yaşamaya mahkum olasın? Ailen var, geri dön. Bu mazoşizm nedir?". Cevap vermiyor roman. Buradan da ancak Özgür'ün büyük ruhsal sıkıntıları olduğunu anlıyoruz. Cinselliği de sevilmek olarak görüyor sanki. Herhalde ailesinde bulamadığını böyle arıyor.
Kabuk Adam'a çok benziyordu kitap. Fakat Kabuk Adam bence bu romandan kat kat iyiydi. Bu romanda olay örgüleri çok geri planda kalmış, dağınık bir kurgu vardı. Özgür'ün yalnızlığı ve Brezilya varoşlarının yapıp ettikleri üzerinde durulmuş. Özgür'ün buhranlarını ve Brezilya'nın tropikal havasının betimlemelerini okumak çok güzel olsa da büyük oranda sıkıldığım bir okuma oldu. Aslı Erdoğan'ın kalemini severim, bu kitap da edebî açıdan doyurucuydu ancak anlattığı şeyler hiç cezbetmedi. Cinsellik, içki, uyuşturucu ve suç çeteleri üzerinde fazla durulmuş. Bu yüzden de gereksiz tekrarlara düşen bir kitap bence.
·
56 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.