Gülün adı akıcı ve sürekliyici bir kitaptı. Çok çok merak ettiğim için okudum. İlk defa bu yazarım bir kitabını okuyorum. Dilini anlatış tarzını konusunu beğendim yazarın başka kitapları varsa eğer okumak isterim.
Kitaotan kısaca bahsetmek gerekirse polsiye roman niteliğinde. Diper polisiye romanlardan farkı diper polisiye romanlarda katil hakkında ayrıntı ya da ipucu vermez yazar okuyucuya süpriz yapmak ister. Sonunda da süprizini yapar. Bunda o şekilde değildi her anında yazar ayrıntıları ve ipuçlarını okuyucuya vermiş, okuyucu soruşturmanın içine dahil edilmiş. Böyle yapmasına karşın katili buşmakta zorlanıyoruz şaşırtıcı bir şekilde. Bu durumda akıcılığını artırmış eserin. Aslında kayilin süpriz olması hoşuma gider ama nedense bu kitapta tam tersi olması bütün olaylara okuyucu olarak dahil olmam da hoşuma gitti.
Kitap aynı zamanda Hristiyanlık tarikatlarıyla ilgili okuyucuyu bilgiye boğuyor. Bu şekilde bilgi vermesi de diğer polisiye romanlardan ayırıcı bir özellik. Yazar bilgi vermiş olsa da okuyucuyu sıkmamış. Tadında vermiş bu bilgileri. Bu durumda hoşuma gitti. Bu bilgilerin dipnotlarına bakıcak olursak bu durum yazarın da çok iyi araştırma yapmış olduğunu da gösteriyor. Bazen insanın kafası karışıyor ama hangisi tarihi gerçek hangisi kurgu. Bu iki durumu yazar o kadar güzel harmanlamış ki kafa karışıklığı yaşanması çok normal. Bazı sayfalardaki dipnotlarının uzunluğu okuma hızımı bazen yavaşlattı. Bakmasam diye düşündüm ama o bu seferde bazı şeyler eksik kalacak gibi hissettiğimden hepsini okudum. Bazı kısımları da okurken internetten araştırdım. Bu şekilde dolu dolu okumak ben çok tatmin etti ve verimli bir şekilde kitabı okuduğumu hissettim. Kitabın bu kadar dolu dolu olması bu kadar çok bilgiye boğması bazılarına sıkıcı gelebilir. Onun için sakin sakin sıkılsak da bırakmadan okumak lazım.
Konusuna gelecek olursak kitap ortaçağ danbir dağın tepesinde bulunan manastırda geçiyor. Art arda cinayetler işleniyor bunların çözülmesi ve yaşanan olaylar şeklinde devam ediyor. Cinayetleri çözmeye çalışan kişiler de Adso ve ustası William. Cnayetlerin sebebine gelevek olursak. Manastırda bir kütüphane var bu kütüohaneye giren çıkamıyor çünkü labirent şeklinde. Bu kütüphane de de sır gibi saklanan bir kitap var bu kitaba dokunan ölüyor. Bu kitap ne kadar yasak olsa da aydın düşüncelerle dolu bu yüzden yasak. Bu bilgilerin insanları bilinçlendirmesinden korkuyorlar. İlginç bir şekilde gülmek de yasak. Çünkü kutsal kitap böyle söylemiş.
Herşeyiyle çok güzel bir kitaptı. Tek beni biraz yoran kısmı çok fazla karakter vardı bu da beni takip etmemi zorlaştırdı. Eksik diyebileceğim tek nokta bu diyebiliriz. Gene de şiddetle tavsiye ediyorum okumak isteyenlere. Bol kitaplı günler dilerim 
Gülün Adı 
Umberto Eco
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.