Farzet ki,
Öldüm, yarım kaldım,
Hep günahlarımla,
Bana nazır,
Yalanlarla.
Kolpadan,
Daha nasıl düzelebilirim?
Düşün artık işte.
Ölmek istiyorum,
Ama cesaret yok.
Bir otobüs camına bakan yansıma da,
Sabahı yalan eden insan bedeninde.
Günahlarımın üzerine günah ekleme karmaşasına,
Kendimden hep sıkılaraktan.
Düşün artık,
Bir sinsi şeytan artık ben oldum bir an.
Allah'tan çok istediğim dualarım,
Ki varlar üst üste eklenir çoğu zaman.
Akıbetim belki yanan bir duman,
Kendi üzerime düşen bir yalan.
Üzerimde pislikler,
Ben altında derbeder.
Süregelen şeyler ruhuma arıza,
Fikirlerimi yorar ama.
Allah'tan dilediğim aflar,
Benim yüzümden leş tutarlar.
Kir akar geçer üzerinden,
Yağ tutar Şeytan'ın nefesinden.
Beynimi yorar, günümü ziyan eder,
Beni işte böyle kendimden eder.
Hayaller işte benim elimde ziyan,
Benim elimde beterin beteri.
Farzet ki yarın olacak,
Ne olacağını Allah bilir.
Bir sıkıntı beni saracak,
Bir uyuşukluk alacak.
Yarın bundan kurtulabilir miyim?
Kurtulursam muazzam.
Yalan olup duran,
Farzet ki daha kendimi nasıl bitirebilirim...
Üzerimde ki bu hüsran,
Bedenimde ki yaman.
Kelimeleri bile bile bezdiren,
Ha yarın olmasa...
Ha yarına çıkmazsam,
Üzerime vazife olmayan.
Benim hesabım değil,
Olamaz, olamaz vallaha.
AYKUT BARIŞ ÇELİK